Biekorf. Jaargang 4

Ooteghem

TEN jare 1748 woonde er op Koudekerke in Walcheren een man, die den name droeg van Ottinga.

Dat is een oude naam: oude namen worden soms eeuwen lang ongeschonden bewaard.

't Is mogelijks een oudnederfrankisch woord: 't kan ook van oudsaksenschen of van oudfrieschen oorsprong zijn.

Wat er ook van wezen moge, in die drie zeer verwante talen, waaruit onze moedertaal gesproten is, zou het woord in den eersten naamval meervoud staan.

Die geslachtsnaam beteekent: de afstammelingen van den Germaan die den zeer gemeenen en welgekenden name van Otto gekregen had.

Er kunnen in Vlanderen ook Ottinga gewoond hebben, lijk in andere germaansche gewesten.

Zaten nu de kinderen van Otto op hun vaderlijk erfgoed, naar germaansche geplogentheid, zoo zou die bodem den name verworven hebben van Ottingaheim als 't Friesen waren, van Ottingoheim als 't Saksen of Franken waren.

Die volle gedaanten zouden weldra voor Ottingehem of Ottinghem geweken hebben.

_**_*

Ottingaheim is de oorbeeldige gedaante van Ooteghem, hetgeen ons leert dat wij hier niet, volgens kanonik Desmet, met de woonstede van Otto, maar met de woonplaats der afstammelingen van Otto te doen hebben.

E.H.A. Dassonville, in zijn kostbaren opstel over den klankstand der Westnederfrankische Eigennamen, vermoedt dat de eerste o van Otto lang is; wij meenen daaraf een

[p. 360]

bewijs te vinden in de huidige gedaante met lange o van Ooteghem en in eene gedaante van 995, waar de dubbele t achterblijft, namentlijk Otinghem.

Die oude gedaante toont ons tevens dat wij gelijk hebben Ooteghem als de woonplaats der Ottingen of Otingen te aanschouwen.

_**_*

Eene wisselgedaante van Otto is Odo, een oudgermaansche voornaam die heden nog bij de Vlamingen - rara avis - in zwang is.

De afstammelingen, volgens den gewonen regel, zullen als Odingen te voorschijn komen.

't En moet ons dus niet verwonderen dat Ooteghem in 1136 als Odenghem geboekt staat.

Die name zou in zulker voegen naar verwant zijn met Oyghem.

Een Odo was voorzeker de stichter van dit dorp, dat vroeger in oorspronkelijken vorm Odingaheim en later Odeghem moet geheeten hebben.

Odeghem wierd Oyghem.

Den zelfsten overgang kunt ge waarnemen in 't oud Ingodeghem van Sanderus, dat nu Ingoyghem genoemd wordt.

Ge hebt dus op de schilderachtige heuvels van 't zuiden onzer gouwe twee dorpen nevens malkander, die ook geburen zijn van namenswegen.

Ge hebt Ooteghem, de fleure van al.

Ge hebt Odeghem lang en smal, dat om des wille van die ligging den name van Ingodeghem, Ingoyghem gekregen heeft.

Ing is immers smal te zeggen; wij lezen bij Dr Verdam van eene strate, die sere inge es ende smal.

_**_*

De woonplaatsen der Odingen zijn dus nog al rijk bedeeld in 't Kortrijksche.

't Hebben elders nog Odo's, oude Germanen gewoond die dorpen gesticht hebben, namentlijk te Odenbüll op 't eiland Noordstrand in Noord-Friesland, te Odijk voluit

[p. 361]

Odewijk in 't gewest van Utrecht, te Udem vroeger Odenheim in Kleefsland, te Odendorf bij Bonn.

Odingen, kinderen van Odo komen wij ook tegen te Eddigehausen bij Göttingen in Hanover; dat dorp droeg in de middeleeuwen den naam van Odighusen, dat is in volle gedaante Odinghusen, Odingahusen.

J. Claerhout