Biekorf. Jaargang 4 (1893)

Biekorf. Jaargang 4

(1893)– [tijdschrift] Biekorf– rechtenstatus

Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



Viermaal twintigste Verjaardag van H.V.Th. 1 Hortense van Themsche, wat hoore ik, tot hier, den lof uwer deugden vermelden? Gij loopt op de tongen, 't is 't levende vier, door hagen en bosschen en velden!
2 Cruyshautem is verre van Kortrijk, 't is waar; toch is mij, die Kortrijk bewoone, de glans wel bekend van uw prachtig nieuw haar, en 'k weet dat uw' mutse staat schoone!
3 De tijd heeft voor nieten heur zeisen gezwaaid: reeds tachentig jaren te reke; maar Gij hebt, tot nu toe, nog boven gekraaid: 't is biechtewaar, al dat ik spreke.
4 Aan tafel, in bedde, in de kerke of op straat, 't zij vroeg of 't zij late, al uw leven uw zelven gelijk, zoo in raad als in daad, zijt ge altijd Hortense gebleven!
5 Proficiat, zegge ik, Hortense, en ik meen 't: 't en zijnder geen twee, zoo als Gij zijt, die alles dat goed is en schoone vereent: ik wete en ik zeg 't, daar Gij bij zijt!
6 En neem' het niet kwalijk: dat iedereen zegt, waarom zou 'k het zwijgen? Waaromme? Van Vlanderens vrouwen zoo zijt Gij, te recht, de perel, de kruime en de blomme!
7 't Zijn dichters in Vlanderen, alhier en aldaar; men telt ze bij vijven en zessen; maar, ievers in Vlanderen en ken ik, voorwaar, maar ééne, geen twee dichteressen.
8 Laat staan nog van dichten, maar, zingen lijk Gij, als jonkheden zwijgen en zweeten, wie kan dat? Geen een die daar leeft, of 't en zij de vogels die nachtegaal heeten!

[pagina 325]
9 Ik roepe getuigen: gij Pastors, die pleegt van verre en van bij, hier te wezen, bekent het: hoe dikwijls, den beker geleegd, en hebt gij heur' stem niet geprezen?
10 Aan tafel, belet het, hoe koninklijk groot en zit, of en staat Zij te pronken? Hoe blij is heur herte, als, in 't wit of in 't rood, een' potflassche of twee wordt gedronken!
11 Gezondheid, Hortense, Matante, Masoeur; gezondheid; en lang nog te leven, dat moge de goedheid van God U, dwersdeur den winter, die nakende is, geven!
12 Doch winter en kent Gij niet; zomer altijd, daar Gij zijt, daar is het en blijft het; de leute en 't verzet, daar Gij elk meê verblijdt, geen' goudene penne en beschrijft het
13 Proficiat! Nog eens den beker gekeerd, de grond van mijn' kele wordt drooge: staat op dan, en allen Hortense vereerd, met herten en glazen omhooge!
14 't En is maar zulk ééne; God spare ze toch, en geve de algoede Beschikker dat, honderd jaar oud, of iets meer, Zij dan nog mag dansen 'ne' geildige' flikker! X.Y.Z.

Vorige Volgende