Biekorf. Jaargang 4
(1893)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd | |
Stabat MaterGa naar voetnoot(1)
ONDER 't kruis, betraand, vol smerte,
stond de moeder, rouw in 't herte,
wijl haar zoon te sterven hing.
Door en door haar ziele, lijdend,
diep bedrukt en zuchtend, snijdend
't zweerd van bitt'ren weedom ging.
Ach! hoe droevig moest niet wezen
en hoe treurig, de uitgelezen
moeder, van dat eenig kind.
't Moest die goede moeder snijden
door het hert, als zij het lijden
zag haars zoons zoo teer bemind.
Kan een mensch zijn traan weerhou'en
en de moeder Gods aanschouwen
zoo gefolterd in het hert?
Wie en zou geen mededoogen
voor die teed're moeder toogen,
met haar zoon vol wee en smert?
Om het volk zijn zware zonden
ziet zij Jesus vastgebonden,
voor de geeselroede ontbloot.
Ziet zij haren welbeminden
stervend, zonder troost te vinden
bij het naad'ren van de dood.
| |
[pagina 233]
| |
Ach! o moeder, liefdebronne,
geef mij dat ik weenen konne
en uw smert de mijne zij.
Maak dat Jesus zuivre minne
mijn nog ijskoud herte winne
dat mijn liefd' Hem steeds verblij.
Doe, o moeder, wat 'k u vrage,
geef dat ik de wonden drage,
diep in 't hert, van Jesus zoet.
Dat de helft van al de pijne,
die uw zoon lijdt, zij de mijne,
want voor mij stort Hij zijn bloed.
Wil mij, 't leven lang, verleenen,
dankbaar, nevens u te weenen
over Hem Dien 't kruishout draagt.
Nevens 't kruis met u gemeen zijn
en met u in smertgeween zijn
is hetgeen mijn herte vraagt.
Maagd der maagden, uitverkoren,
wil mijn smeekgebed aanhooren,
giet uw lijden in mijn hert.
Dat ik Jesus dood waarachtig
in mij drage en zij deelachtig
aan uw nooit vergeten smert.
Dat zijn wonden mij geschonken,
dat zijn bloed mij liefdedronken
make en 't kruise van uw kind.
Dat ik vier en vlam vermijde
en in 't oordeel aan mijn zijde
u, o Maagd, ter hulpe vind.
Christus door uw moeders bede
geef mij dat ik sterve in vrede
en de zegepalme strijk:
Als de dag verschijnt van 't sterven
o, bekom mij, dat ik erven
moge 't heil van 't Hemelrijk.
Jer. Noterdaeme |
|