Biekorf. Jaargang 4

[p. 59]

Volkszeg over dorp en steê

Loo. z. Biekorf, 3de j. bl. 249.

Te Loo zegt men van eenen schelf, van eene vumme, of van eene mijte die kwalijk gezet is, die niet vaste, die te bij 't water staat:

‘Ze staat op drie prochiën: Loo, Schoore en Crombeke.’

En 't zijnder die ‘over Pithem’ staan ook.

Mannekensvere.

Al de koeien van Mannekensvere
liepen te Schoore op het kerkhof.

Sommigen hebben dat misverstaan en zeggen:

Al de koeien van mannekes vele
liepen te schoone op het kerkhof.

Meenen, z. Biekorf, 3de j. bl. 249.

‘Meende is twee uren van Kortrijk.’

‘De beste veint van Meende heeft nog ne kortewagen gestolen!’

‘Die ze-zelven prijst en deugt niet,’ zei 't zotje van Meende: ‘maar ik ben fraai!’

Eertijds zei men Meenene, Meninis, in casu locativo, zoo de geleerden dat heeten; en dat bediedt te of in Meenene. Meenene wierd, korter gesproken, Meen'ne, of meenne; en eindelijk,-nn- ontlijkt zijnde, per dissimilationem, tot nd, Meende.

Meesen.

Meesen,

slechten deesem;

stad van me'...

wet van me' zet

canonicaat,

pret van ne soldaat.

De reke die begint met stad late ik oningevuld.

Pret, uitsprake pree, is een fransch woord, dat den vijfdaagschen trek van eenen krijgsknecht bediedt. De kaneuningen van Meesen en trokken al niet veel meer, zegt het volk. Zet is een beleefder woord voor gut.

[p. 60]

Nieuwcapelle, z. Biekorf, 3de j. bl. 250.

Je 'n meugt na Niecapelle ni' gaan:

ze zou'n je keeren.

Nieuwkerke.

Zwicht-je van Waals en Niekerkenaars: de fraaie menschen en gaan-je geen kwaad doen.

't Is zake van Nieuwkerke nabij 't Fransche.

Pithem, z. Loo, Sweveseele en Biekorf 3de j. bl. 250.

Ronse, z. Dixmude, Brugge, en Biekorf, 3de j bl. 251.

Scherpenheuvel.

'k Slachte O.L.V. van Scherpenheuvele:
ik beminne die mij beminnen.

Ego diligentes me diligo, staat er in den Boek der spreuken, VIII. 17, ik beminne die mij beminnen; en in de kerkgebeden wordt dit woord op de heilige Maagd Maria toegepast.

't En is niet van naar Scherpenheuvel te gaan, maar 't is al van weêre te keeren.

Schoore, z. Mannekensvere, Loo, en Biekorf, 3de j. bl. 252.

Schuiferscapelle.

‘Naar Schuiferscapelle gaan’ is verdwijnen, weggaan, de bijze steken, om niet weêre te keeren.

Stavele, z. Biekorf, 3de j. bl. 252.

‘Hij is van Stavele,’ zeggender velen, als ze iemand tegenkomen die rood of roste van haar is.

Daarenboven:

Stavele

is capabele

van te kappen met de savele,

en te schieten met 't canon,

Viva Napolion!

Bij den eersten of den tweeden inval van de Franschen in ons land hebben de Stavelnaars bewezen dat het niet ten onrechte en is dat er zoo loffelijk van hun gedicht wordt.

Wie uit Stavele schrijft er mij daar een verhaal van in Biekorf?

[p. 61]

Steenvoorde, z. Watou.

Sweveseele, z. Biekorf, 3de j. bl. 253.

Sweveseele,

papteele,

Pithem, droogenbrood,

Eeghem steekt de 'mood.

Thielen.

Thielensche gurten,

beenen gelijk spurten,

buiken

gelijk kruiken,

koppen gelijk zanevaten.

Thielen ligt in 't Antwerpsche.

Wat het woord gurten bediedt is mij onbekend. Een gurtig zwijn is un porc ladre, atteint de ladrerie. Een spurte is eene sporte, b.v. van een leêre. Een zanevat is eene zanemijne, een roomvat.

Veurnambacht, z. Biekorf, 3de j. bl. 253.

Het beste peerd van Veurnambacht
en doet ook maar dat 't kan.

Vortem, z. Alveringhem.

Waerdamme.

De name van die gemeente was vroeger Waeromme, zegt het volk.

Daar kwam eens een Ridder gereden, met zijne glavie in zijne hand, en ziende den torre van Waerdamme staan, zoo vroeg hij daar ievers eenen voorbijgaanden landsman:

‘Vriendschap, hoe heet dat dorp daar?’

‘Waeromme,’ zei de vent.

‘'k Vrage hoe dat dat dorp daar heet,’ herhaalde de de Ridder, half gestoord.

‘Waeromme,’ zei de veint, nog nen keer.

‘Scheedt eruit van met mij den zot te houden, of ik rij u aan den grond,’ zei de Ridder.

‘Waeromme?’ zei de veint.

En de Ridder reed hem aan den grond.

Om zulke ongemakken te voorkomen, hebben ze Waeromme Waerdamme geheeten.

[p. 62]

Watou.

Grimminik heeft voorzeid dat Watou en Steenvoorde nooit geen besmettelijke ziekten en zullen onderstaan.

Westvleteren.

Hebt ge nog van die landmenschen tegen gekomen, met 'nen regenscherm, gemeenlijk van die oude, groote, groene, overdweers op hunnen rugge gebonden met eene koorde gaande van op de eene schouder over de borst tot onder den anderen arm? Enwel, dat warender van de Moesprochie. De Moesprochie voor Westvleteren, dat is mondsgemeene in den westen onzer gouwe. Ge moet weten dat de landman aldaar te wintertijde veel moes maakt, bijzonderlijk bamespruimemoes, dat hij te markte, 't zij te Poperinge, 't zij elders, ronddraagt ende uitverkoopt.

Zarren, z. Hooglede en Biekorf, 3de j. bl. 261.

Zedelghem.

Een Zilleghemsche zakneusdoek, dat zijn de vier vingers met den duim. De Zilleghemsche en de Antwerpsche zakneusdoeken zijn al van de zelfste webbe geweven.

Biekorfs vermaan is gehoord geworden, maar tegen éénen volkszeg die ingezonden wordt en dankbaar aanveerd, zijnder honderd die achterblijven, die van niemand aangeteekend en worden, en die allengskens verloren zullen gaan.

Guido Gezelle