Biekorf. Jaargang 4

[p. 31]

Mingelmaren

Rozeliederen

WIJ vernemen dat Alfons Siffer, te Gent, eene prachtuitgave onder druk heeft van eenen nieuwen dichtkrans van D^r Karel de Gheldere, geheeten Rozeliederen.

Het werk zal de inschrijvers geleverd worden tegen 1 fr. 50.

Wij hebben vele lieden gesproken die 't een of 't andere van die Rozeliederen, sub rosa, hadden hooren lezen, of liever uit der herten hooren spreken, door den dichter zelve.

Allen waren 's eens om te verlangen naar dien nieuwen bundel, wenschende dat iedereen zou kunnen 't genoegen deelachtig zijn dat zij bij 't hooren gesmaakt hadden.

Een enkel rozenliedtje is ons, bij gelukke, ter hand gekomen. Het heet De Rozenwijding in Vlaanderen. Aan G.G., en het luidt als volgt:

Och, ik denk nog dikmaals aan
Al die oude, schoone zeden,
Christene geplogentheden,
Nu verwaarloosd en vergaan!

'k Zie de maagden daar nog treden
Aan den bloemenlast gelaân,
En voor 't outer Gods gaan staan,
Rozen offrend en gebeden.

'k Hoor het priesterwoord vol kracht
Zeegnen al die bloemenpracht,
Hulde aan God der zomerdagen.

God is God nog als weleer....
Kunnen niemands handen meer
Een gewijde Roze dragen?

Elk zegge't den anderen!

MEN zegt: ‘Blazen lijk ne gentere,’ en dat is verstaanbaar: de genters, de mannelijke ganzen, blazen geweldig, als men ze te keere gaat.

Maar, ‘Hij blaast lijk ne veemol, hij is zoo dempig als ne veemol,’ hoe daar eenen uitleg van gevonden?

Blazen de veemols?

De veemol, Kramers veenmol, heet in 't Fr. la courtilière, bij de Wetenschap Gryllotalpa.

Blazen lijk ne veemol, dat hoorde ik te Kortrijk.

[p. 32]

HOE sommige familienamen al verloopen en verspringen, zoodanig dat ze op een einde niet meer kennelijk zijn!

Den 22 nov. 1892 stierf te Pitthem Julia Wyckstandt, oorspronkelijk Wtstand of uitstand, later Witstand, en bij wisselinge van T en K, Uyckstandt.

Te Kerstdage stierf te Spiere Francisca Wittendaele, vroeger Wyttendaele, en in 't dagelijksch verkeer Wiekendaele. Blijkbaar spelen T en K hier al wederom hun spel. Als men nu hooger opklimt, dan vindt men geheel eenvoudig de middeleeuwsche gedaante Wttendaele, dat is uit den daele of Vanden Daele, bij verkorting Vandaele.

't GEEN de geleerden Coccinella septempunctata heeten, heeten wij in 't Vlaamsch, hemelbeestje, capoentje, olifant, olipoli, koorndief, Onze-lieven-Heeren beestje, pieboele, piepauw, pimpalioentje, pimpampoentje, enz.

Te Maeseyck heeten de kinders het smalle kruiperken, het Leven-Heers kuikske; en, terwijl zij 't in hunne hand gevangen houden, spreken zij het aan in dezer voegen:

Leven-Heere kuikske,
geef mich olie en brood;
geefs-de mich geenen olie,
dan slaan ich dich dood!

Misschien heet het arm dierke olifant, olipoli- koorndief, om reden van de olie die men hem vraagt?

ALS de jongens te Westcapelle een pimpampoentje, Coccinella septempunctata, gevangen hebben, zoo zetten zij 't op hunne hand en ze zeggen;

Pimpampoentje,

peerlamoentje,

hoeverre ga-je vliegen?

Over de zee,

putje carree,

klinke, klinke, belletje.

Peerlamoentje, is verworden uit peerlemoeder, dat is, met een Fransch-Perzisch woord, nakar, nacre. Vergelijkt sporruwaar, sporruwaan; merelaar, merelaan. Corree is in 't Mechelsche ons cordeel; putjecorrée...? Daar hapert iets! Wie kan 't mij verbeteren, uit den mond des volks, wel te verstaan?