Biekorf. Jaargang 3

Mingelmaren

IN het tijdschrift Loquela, 1881, halfzijde 7 Vragen en antwoorden n^o 6, staat er: Wat is slagen krijgen dat men ‘ne schapers almanach gelijkt?’

De schapersalmanach is met roode en zwarte inte gedrukt, zoodanig dat de zon- en feestdagen rood, de andere dagen zwart zijn; en dat de bladzijden van den almanach, de eene meer als de andere, vol roode en zwarte plekken staan, gelijkende iemand die onlangsleden al in bloed geslegen is geworden, en wiens vel den zwarten grond, het slijk geraakt heeft, en blauw, zwart uitgeslegen is, enz.

‘BIEKORF’ ontving den 8sten in Kerstmaand, met verzoek van inlassching, eene antwoorde van wege den bestierraad van ‘t Daghet in den Oosten’ op J. Samyn zijn schrijven, ter bladzijde 329, 't Daghet aangaande.

‘Biekorf’ doet aan zijne Limburgsche vrienden opmerken, dat het hem voor alsnu, ontijdig voorkomt hunne antwoorde over te drukken.

Het schijnt hem immers noch regelmatig noch gebruikelijk, dat de opstellers van een tijdblad, wiens meeninge of bewering in een ander tijdschrift betwijfeld of bekampt wordt, hunne gedachten zouden gaan verdedigen, rechtstreeks in dat ander tijdschrift zelve.

Moeste ‘Biekorf’ daarin toegeven wellichte zou hij, voor een goed deel, door allerhande briefwisselingen ingenomen worden. En met het ‘'t Daghet’ zoude het ongetwijfeld ook alzoo gaan. Zulk een misbruik ware strijdig met den bloei van alle tijdschriften.

Onze vrienden gelieven dan hun schrijven, in ‘'t Daghet’ zelve te laten verschijnen. ‘Biekorf’ zal eerlijk genoeg zijn om er uit te nemen wat voor de kennisse der waarheid noodig is.

Dit weze van onzen Limburgschen medemakker in aller vrienschepe aanveerd.

Biekorf

[p. 351]

OP den omslag van ‘Het Belfort,’ een Tijdblad dat verschijnt bij A. Siffer te Gent, staat er sedert eenige maanden herwaard, gedrukt als volgt:

‘Ter pers: Geillustreerd, Verklarend Woordenboek door Josef Bal’.

Kregen de heeren Alfons Siffer en Joseph Bal het goed gedacht van dat in 't dietsch te zeggen, dan zouden ze bovenstaande reke mogelijks veranderen in dezer voegen:

‘Onder druk: Uitleggende en Verbeeldende Woordenboek door Josef Bal’.

De innerlijke weerde van het aangekondigd boekwerk en ware daar niet door verminderd. Integendeel.

Jan Craeynest

GEBRUIKEN ze te Brugge nog altijd voort dat ongelukkig woord Onthoudersbond?

Ik vreeze
zei de meeze......

want, over eenige weken, kwam er hier een slag van nieuwsblad toe, met name Onthoudersblad!

Wat is een Onthouder? Een onthouder is:

1. Iemand die een goed onthoud, die een goed geheugen heeft.

2. Iemand die iets houdt, die iets inhoudt, die iets terughoudt, die iets voor hem houdt, in stêe van het aan anderen te geven.

De Brugsche Onthouders en willen aan hunnen name dien eersten zin niet toekennen. Den tweeden ook niet; integendeel: zij hebben wel hun eerlijk woord gegeven dat ze zelve geene sterke dranken en zullen drinken, maar andersdenkenden laten ze vrij. Die zoogezeide Onthouders van sterke dranken en onthouden dus in geener wijzen de sterke dranken, noch en houden ze in geener wijzen voor hun zelven: oftewel zij en hebben geene hoegenaamd in huis, oftewel, indien zij er hebben, 't is om aan anderen te geven.

Waarom niet gezeid Derversbond? Dat zou iedereen seffens verstaan. Wilde men eenige keeren de woorden ‘Derversbond’ en ‘Onthoudersbond’ nevens malkander drukken en naderhand het laatste onverlet laten, 't en ware maar eenige dagen kwaad werk. De zake is in heur eigen te goed en te schoone, om eenen slechten name te dragen.

Geene Bruggelingen toch zijn min ‘Onthouders’ van sterke dranken als deze die ‘Dervers’ zijn van sterke dranken.

J.C.

[p. 352]

WANGELOOVE. 's Namiddags van Allerheiligen, onder de goddelijke diensten, is het eerst al vreugdegezang dat men hoort, al vreugdegewaad dat men ziet. Doch nauwelijks is de Vesper, d.i. het Avondgetijde, van Allerheiligen gedaan, of de geestelijken, in zwarte rouwkleederen, zijn reeds bezig met het treurig Nachtgetijde te zingen van Allerzielendag.

Tot Oostende, onder andere, heeft het volk, getroffen door die schielijke veranderinge, daar eenen uitleg aan gezocht en gevonden. De zielen die van de wereld scheiden binnen den tijd die verloopt tusschen de goddelijke diensten van Allerheiligen en deze van Allerzielendag, en gaan noch naar den Hemel, noch naar het Vagevier. Daarbij komt het dat de geestelijken zoo rap zijn om van dienstgewaad te veranderen.

Dat zegt het volk tot Oostende. Weet er niemand van onze Lezers om welke reden, in 't gedacht van 't Oostendsche volk, die zielen noch naar den Hemel noch naar het Vagevier en gaan?

IN eene Brugsche oorkondschap, van 't jaar ons Heeren 1586, staat als volgt:

‘Eenen huus met zijne toebehoorten gheheeten den Rooden Ruede. Wijlent toebehorende Jan van der Plancke den grootwerckere.

Behoren desen voorseyden huuse jnde steene ghevele die staet over de oostzijde van den voornoemden huuse, zes dumen van den zuudoosthoncke van den voorseyden ghevele, noortwaert streckende by den draede neffens der slichter eerden totten noordoosthonck van den zelven ghevele daeruppe de ploeye staet; ende van der voorseyde ploeye noortwaerts streckende also verre als den muer strekt noortwaerts’...

Wat is een roode ruede, een grootwerker, de ploeye, neffens der slichter eerden te zeggen?

Z.

Die leeft zonder kiezen
hij en kan niet verliezen.

Ruysbrouck.

_**_*

De helling is een goed gewin,
die den penning brengt in.

Ruysbrouck.

_**_*

Minne is leven en loon haars zelfs.

Ruysbrouck.