Biekorf. Jaargang 3

Mingelmaren

ONLANGS is er bij A. Siffer, uitgever te Gent, een boekske nieuwe gedichten verschenen, met name ‘Eerste Klanken’ door Josef de Ras.

‘CIESCA’, ievers in Oost-Vlanderen, was eene ezelboerinne, en ze mankte geweldig, anders gezeid, ze ging met 'n spakke. Nu, ‘Ciesca’ placht dagelijks, omtrent den elven en half, het afgietsel van heure eerrappels naar 't ezelskot te dragen. En weet-je wat dat Fernand - zoo was de name van den ezel - placht te zeggen, als hij ze zag afkomen, al krepelen:

Cie........ sca,
je sturt, je sturt, je sturt!

WANGELOOVE. Gaat men met Kerstmis, op klokslag van middernacht aan de korven luisteren, dan zal men de bieën bescheelijk hooren zingen.

Uit Ons Volksleven, 4^de jaargang, 5^de afl.

[p. 255]

TE Belle, dat twee uren diepe in 't Fransche ligt, staat er in de kerke boven de offerblokken:

Caritaete voor den armen,

Charité pour les pauvres.

't Vlaamsch boven en 't Fransch onder!

Men vindt er weinige of geen vlaamsche uitsteekberdels, of 't en zij, bij voorbeeld,:

Au Schaeschen, débit de boissons.

Dat zal wel vroeger in 't schaeksken geweest zijn, au petit damier.

Tusschen Berten en Sint Jans Cappel staat er boven eene herberge:

Au Spotterken, débit de boissons.

LE président de la République française vient de recevoir une copie de la bible bretonne avec commentaires, la seule traduction existant dans cette langue. En même temps on a offert à M. Carnot une copie de l'unique collection de chants bretons, composée de vieux airs recueillis sur les lèvres de paysans. Ces deux oeuvres offrent le plus vif intérêt. M. Carnot va les placer à la bibliothèque nationale.

En waar steekt hij het vlaamsch van de Fransche Vlamingen?

SINT Joseph was bezig met eenen boom te zagen, en hij en gerocht er maar kwalijk deure. De duivel zag dat, en: ‘Wacht,’ zeide hij, ‘ik zal ik wel maken dat hij er in 't geheele niet meer deure en kan!’ En, terwijl Sint Joseph gaan rusten was, kwam de duivel en hij trok een voor een al de tanden van de zage scheef, den eenen slinks den anderen rechts. Als Sint Joseph weêre aan 't werk ging liep zijn' zage gelijk deur de beutere, trouwens zij miek eene veel breedere tere of snee, en ze 'n spande niet meer.

Sedert dien is 't dat men de zagen trekt, met het trekijzer.

OP de twee kaaien van de leeuwbrugge, anders gezeid de de leebrugge, te Brugge, staander, of zittender, twee steenen leeuwen. Op nieuwjaarnacht, terwijl het op de Halle twaalve slaat, keeren hen die leeuwen drie keers omme.

Die 't wil gadeslaan zal 't zien of 't waar is.

[p. 256]

TE Brugge waren er over eenige zondagen vier-vijf jongens bezig met klappen en spelen langs de stadswandelingen. ‘Weet gij wel’ zegt er alzoo een uit den hoop tegen zijne makkers, ‘dat, binst den nacht van Kerstdag, al de beesten, met het slag van den twaalven, rechte staan en hen naar 't oosten keeren om 't kinneke Jesus te groeten?’

IN den eersten jaargang van Onze Volkstaal 1882, bl. 46 staat er eene ‘Lijst van Woorden gebruikelijk aan de koninklijke Militaire Akademie.’ Onder die woorden is het woord baren, dat is eenen onlangs ingelijfden loteling ontgroenen. Bij het baren oefent men het sterrekijken dat in de lijst aldus beschreven wordt, door eenen liefhebber van... Onze Volkstaal:

‘Sterrekijken vond eertijds eene veelvuldige toepassing bij het baren. Tot het ondergaan dier straf projecteerde zich de patient rugwaarts op den vloer. Boven zijn gelaat hield men de eene pijp van een pantalon, waarna men door dezen geïmproviseerden telescoop eene kan water wierp.’

En dat heet men wetenschappelijke taal!

IN J. Van Lennep zijne Vertellingen van vroeger en later tijd: Drie jongens bij 't beleg van Leiden, staat er: ‘Braaf zoo, Leeuwtje!’ riepen de soldaten; ‘geef hem van de korteletten!’

Wat dit gezegde, 't welk gij, mijn lezers, wel eens gehoord of misschien zelve gebezigd zult hebben, eigentlijk beteekent, durf ik met geen zekerheid bepalen. Wel weet ik, dat kortelas een verbastering van coutelas of couteau (mes) is; en zoo luidde het oorspronkelijk misschien: ‘geef hem sneden, snij hem met uw mes’. In denzelfden zin zou, ‘geef hem van de neuten’, wezen: ‘zend hem van uw kogels toe’.

In Holland zegt men misschien wel van de neuten geven, bij ons is 't van de neute geven, en dat is ‘fut geven’, zegt De Bo, ‘met driftig geweld te werke gaan. De muzikanten geven van de neute, als zij krachtig zingen of spelen. Het geeft van de neute (zegt men als het geweldig regent, hagelt en waait)’.

De grondzin van den zeg zit nog veel dieper verborgen, immers de neute, de ferneute is 't gene de ontleedkundigen in 't Grieksch balanos, in 't Latijn glans heeten; fut geven (z. De Bo) vertaalt dus van de neute geven ten nauwsten mogelijk.