Biekorf. Jaargang 3

Mingelmaren

EENE Sassensche begraafsteê der VI^e eeuwe in Engelland gevonden. - De engelsche dagbladen vertellen om het meest van de vindinge van verscheidene sassensche begraafsteden, die uit der mate belangrijk zijn om beter de VIe eeuw in die streken te doen kennen, als ook de dagen van koning Ethelbrecht. Het is in Sussex te doen, of in de streken waar de Zuidsassen woonden. De ‘Brigthon Herald’ en de ‘Daily News,’ in hun schrijven daarover, zijn waarlijk het lezen weerd. Te Southover, in de nabijheid van de stad Lewes, waren de vrijwillige geschutknechten aan 't graven, wanneer zij eene groote hoeveelheid geraamten ontdekten. Eerst dachten de engelsche wapenmannen dat er daar in vroegere eeuwen een groot gevecht moest gebeurd zijn, maar welhaast, bij het zien van de menige kinder- en vrouwgebeenderen, waren zij overtuigd dat het eene gewone begraafstede was.

[p. 159]

Tusschen de overblijfsels van den mensch, lagen menige wapens en versiersels, die door de kenners als sassensch erkend wierden. Daar lag een oorlogsman geheel en gansch in oorlogsgewaad uitgerust, een zweerd aan de linker zijde, een dolk aan de rechtere, boven zijn hoofd zijne spies, met boog en pijlen, ja ook met zijnen machtigen schild.

Andere strijders waren begraven geweest met het zweerd aan den rechter kant, andere hadden het bovenste van de scheede in brons, en den schild rolwendig uitgehaald. De geraamten zijn wederom met eerde bedekt, maar de voorwerpen naar de toogzale van 't kasteel van Lewes gebracht. Jammer is het dat er niets op te lezen en stond, anders zouden het nog betere oorkonden voor de sassensche geschiedenisse geweest hebben. Intusschen is alles nu te zien in het kasteel van Lewes, dat allengskens een waar sassensch wapenhuis wordt.

ALS de jongens te Oostacker vragen: ‘Moeder, mag ik meêgaan?’ dan luidt de antwoorde dikwijls:

‘Ja-g', op Thuisblijvers Kerre, de-die en rijdt niet verre.’

Te Wachtebeke is 't:

‘Ja-g', op Thuisblijvers wagen, met twee gebonte peerdtjes, drie keers rond den aschput.’

Elders is 't: ‘Op Jan Bluifthuizens wagene.’ En mijn vader zaliger zei: ‘Ge meugt gij meêgaan als den oven gaat, om de pale te dragene.’

De hongersnood te Brugge in de jaren 1580

‘DE burchmeester vanden courpse rapporteerde heden 9 7bre (Septembre) 88 dat voor hem hadde gheweest gheschil tusschen twee vrauwen, danof de eene begheerde gherecompenseert te zyne van een catte, die de andere vrauwe gheeten hadde ghedeurende de extreme dierste ende aermoede vanden voorleden jaeren, God zy ghelooft dat het coorne nu maer en ghelt xxii s.g. het tbeste.’

Getrokken uit het kamerregister van Burgemeesters en Schepenen der stad Brugge.

Edward Vlietinck

DIE, in vroegere tijden, zijn weefstik de volle en vereischte breedde niet en gaf kreeg er te Brugge de roo B op.

[p. 160]

HET laatst verschenen Belfort drukt, op bldz. 367, de volgende zinsnede: ‘Betreffende de lijst der bastaardwoorden van de heeren Broeckaert en Craeynest wordt beslist (in de Taalvroedschap), dat de heer Broeckaert beide werken zal versmelten’.

Die laatste reke moet men zoo verstaan, dat de heer Broeckaert zijn werk zal versmelten met mijn eerste werk, te weten met het werk dat meêgedongen heeft in den wedstrijd der Taalvroedschap, ten jare 1887.

Sedert hebbe ik mijn werk nauwkeurig overzien, merkelijk volledigd en teenemaal hergoten, bij zoo verre dat het nieuw gewrocht aan het oude weinig of niet meer en gelijkt. Hierin is ook de woordenverzamelinge, daarvan eerw. heer Gezelle mij welwillend den eigendom afstond, grootelijks te stade gekomen.

De Taalvroedschap mag mijn eerste werk gebruiken en doen versmelten met dit van den heer Broeckaert: 't is heur recht; die uitgave en kan ik mij niet aantrekken. Maar mijne hermaakte en verbeterde verzamelinge van schuimwoorden en wille ik, om gewichtige redens, door de Taalvroedschap niet laten drukken.

Die zal ik zelve, als 't God gelieft, tusschen hier en weinige weken, zien uit te geven.

Jan Craeynest

DEN 17den Januarij 1803, wierd er ter kerke van Nieupoort de volgende waarschuwing aangeplakt, namens den kerkraad:

God gaf eertyds syn wet, de honden te moogen dooden
Die liepen in de kerck, tot lesse aen de jooden;
Daerom gy christen mensch, gedenckt die wet van Godt,
Houd uwen hond in huys of bindt hem in syn kot.

(Opgesteld door P.J. De Brauwere).

Edward Vlietinck

ALS hanen broeden

zoo zal ik vroeden.

_**_*

TE Lichtervelde, tien minuten zuid van 't dorp, hebbe ik, ten huize van Heer Labens-Vandewalle, geheel 't Oud Verbond verbeeld gezien, op de tiggels rond den heerd.

_**_*

TE Watou bestrooien ze den heerd met blommen, binst den zomer. 't Zelfste gebruik bestaat geheel Veurne-Ambacht door.