Exiit qui seminat
MET kloeken arme, en hand vol zaad,
aanschouwt hoe hij zijn' stappen gaat
de man, wiens hope en troost en al,
met 't stervend zaad, nu zitten zal
Staat op, o zaad, 't is God die 't zegt,
den winter en de dood bevecht:
verwachten al, met menigvoud
geverwde pracht en levend goud,
o Winden, waait, om 't groene kind
des lands, uw' zacht-, uw' zoetsten wind;
des morgenstonds, o wolkenvloed,
verleent het koorn, dat kenen moet,
Het wasse, 't worde een geluw graan,
het bloeie en 't blijve buigend staan,
vol zegen, die geen nijd en baart,
geen' zucht, geen' zoek omleegewaard,
Houdt af, gij, wind- en wolkgeweld,
die de akkerzaaite omverrevelt,
verspreidt alom: houdt af uw' hand;
wilt verre weg van 't dragend land
Dan zal de landman, 't herte groot
van dankbaarheid, om 't daaglijksch brood,
den ouden arbeid, zwart en zwaar,
zoo dit, zoo 't naaste en 't naaste jaar,
Te Kortrijk, 29/3/'92.
Guido Gezelle
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd