Biekorf. Jaargang 3

[Gedicht]

GEPOEFT, gepaft, ge 'n hoort niet el,

met wappers of met wissen fel,

als smijten, slaan en buischen,
dat beide uwe ooren ruischen,

op vodde en lap en vuil tapijt.

Het stuift bij wolken, wijd en zijd.

Alom, de kwade greppen zweren
vervaarlijk, onder 't scheren

der groeve en fijne bezems, daar 't

't gerokte volk meê henenvaart

de straten langs: ze gieten
bij heele hemelvlieten!

Past op, en niet te bij en gaat,

gij heeren: heel dien waterstaat

en zult ge, of 't zal u rouwen,
niet stooren. Zwicht de vrouwen,

[p. 126]

 

die heerschend met den bezem staan,

 

of seffens zal hun tonge gaan!

 

't En baat hier niet als vluchten

 

en stille of luide zuchten:

 

't Zij binnen of 't zij buiten huis,

 

geen vrijheid meer; 't is groote kuisch:

 

gaat ievers om een glaasken,

 

te naaste weke is 't ‘Paasken!’