Biekorf. Jaargang 3

[Gedicht]

VERSCHE graven, hier en daar,

onbegersde moldebuilen,

ziet men uit het kerkhof puilen,

dit onzalig ziekenjaar!

Kinders, sprakeloos gekist,

ouders, al te vroeg gaan slapen,

wonden die in 't herte gapen....!

Deerlijk om herdenken is 't!

[p. 110]

 

Ach, hoe broos, hoe onbestand,

 

onbewaarbaar is het leven,

 

dat gij, Heere, ons hebt gegeven,

 

in dit ballingsvaderland!

 

 

 

Hooger op, op staanden voet,

 

of bezwijken zult ge en smachten,

 

aan die droeve doodsgedachten:

 

hooger op, in 't eeuwig goed!

 

 

 

Eeuwig, onverslensbaar Een,

 

al bezielend, al belevend,

 

hulpe in nood en bijstand gevend,

 

U betrouwe ik, anders geen!

Tot Heule, 18/3/'92.

Guido Gezelle