Biekorf. Jaargang 3

(1892)– [tijdschrift] Biekorf– rechtenstatus



[Gedicht] DE geluwgroene weiden, ze zien zoo afgemat, zoo moe, van 't lange beiden naar 't nieuwe zomerblad; 't en komt nog niet, te koud is de zonne, en 't kranke jaar, dat nauw drie maanden oud is, 't en weet van wint'ren maar! Laat verder eens de vlagen van hier, en 's hemels wei weêrom die blomme dragen, die vonkelt in de mei; dan zal de weide, 'et laken des ouden winters zaan ontwenteld, weêr ontwaken, en 't gershof groene staan.
[pagina 107]
Geen vogel nu die vedelt, geen vluggevinde bie; het kreunt, het krijscht, het bedelt al dat ik hoore en zie; verleent, o Gij, die bronne des levens zijt, dit jaar, der weiden groene wonne nog, mensche en dier te gaar! Moorseele, 18/3/'92. Guido Gezelle