Biekorf. Jaargang 2

Aan E.V.
Student in de Hoogschole van Leuven.

IK heb, vol edelen trots, vernomen
dat, schaars uit 't oefenperk gekomen,

gij, met het zweerd van 't woord,

des vijands looze wapenknechten
tot in hun burcht zijt gaan bevechten,

zooals 't een Man behoort.

Dat gij hun schichten hebt gebroken,
als 't brooze riet, en stout gewroken

de aloude kerke Gods;

zoodat uw vijand, uitgelogen,
zijn galle alleen nog heeft gespogen,

laf, naar uw' mannentrots.

[p. 377]

 

Heil u, mijn jongen! Vroom te moede

 

schudt af den zeever hunner woede

 

en beurt den vlaamschen kop!

 

Zoo stijgt de rotse, in 't schuim gedolven,

 

van uit de dolle watergolven

 

onwankelbaar weêr op.

 

 

 

Lijk oudtijds, die wou Ridder worden

 

met leeuwenmoed het zweerd moest gorden

 

en doen den heldenstap,

 

zoo hebt gij koen en fel gestreden,

 

en fier moogt ge in de schare treden

 

der nieuwe Ridderschap.

 

 

 

Die, beu van lust en beu van logen,

 

met penne en woord is opgetogen

 

en voor Gods kerke vecht:

 

die, Maged, schoone als een verloofde,

 

een kroone draagt al om den hoofde

 

van Waarheid en van Recht.

 

 

 

Men wijte u niet: te jong van jaren!

 

Zijn 't geelgerooste koorenaren

 

die om den autaar staan?

 

O neen 't, maar jonge lentebloesems,

 

met geurig blad, met blanke boezems,

 

met verschen dauw gelaân!

 

 

 

Vooruit! En moge 't jongeren lusten

 

voorzichtig nog wat voort te rusten,

 

toch, namens God en Land,

 

zoo zegt hun dat ze, als wakkere knapen,

 

geharnast op hun' schild zoûn slapen,

 

en houden 't zweerd in d'hand!

Seraphyn Dequidt