Biekorf. Jaargang 2

[p. 284]

Het Eiland van Sint Thomas

't EILAND van Sint Thomas, eene deensche volkszettinge van West-Indien, sedert 't einde van de 17de eeuwe, is in zijne langde van Oost en West gemeten 13 engelsche mijlen, en op zijne breedde van Noord naar Zuid 3 mijlen groot.

Zoo ligt het uitgestrekt tusschen Noord-en Zuid America, te baden op de scheedlijn van de Atlantische en de Karibaïsche zee, op 18^o noorderbreedde en 65^o wereldlangde.

Eene bergketen, wier toppen sommige tot 1400 voet hoog in de wolken booren, snijdt het eiland van langsten door in tweën.

Op den rugge van die reusachtige klippen staat eene stad gebouwd van al eigenaardige woningen met roô platte daken.

Beneden de stad, aan den voet van den berg en tusschen de steile rotsen, is eene bochte of insprong die eene natuurlijke haven uitmaakt, misschien wel de schoonste en de veiligste van de geheele wereld. Ook komen de schepen van alle kanten er naartoe gevaren, meest om gerief op te doen van kolen en levensmiddels voor verdere reizen.

't Is eene beweginge in en voor de haven van Sint Thomas, een gaan en keeren, een door malkander kruisen van stoom- en zeilschepen, van schuiten en booten, ongezien, ongehoord.

De haven zijn vierkante overdekt met schepen, men zou zeggen eenen bosch van mastboomen, wier toppen met vlaggen van alle gedaanten en verwen versierd zijn! 't Is waarlijk schilderachtig om zien!

Toch en is het eiland zoo aangenaam niet als het er uit ziet: 't is schoone van verre en verre van schoone! Beeldt u in de brandende zonne, die recht op recht neer hare stralen schiet; den blanken spiegel van de zee die de zonnestralen weerkaatst tegen rotsen en huizen; de kokende waters van den golfstroom, die nog dampend en doomend uit eerster hand naar 't eiland komen gevloeid, en gij zult u een gedacht kunnen maken van de onverdraaglijke heette van Sint Thomas, daar geen boom en staat die

[p. 285]

schemer geeft, geen windtje en blaast dat de lucht verkoelt, daar zeldzaam een druppel regen valt die frischheid komt verspreiden, daar het altijd, winter en zomer, nacht en dag, onveranderlijk even heet is, gelijk in eenen oven van omtrent de 37 kerven Celsius.

Deswegen is het eiland weinig bevolkt; 12000 zielen en nog meest de gaande en komende man, die vandage stil houdt om morgen voort te varen, van hier van daar toegekomen uit alle gewesten der wereld, van alle stammen en allerhande verwen, roode huiden, witte en zwarte, zwarter van ziele nog als van vel! God weze hun genadig!

Dit mengelmoes van alle godsdiensten uit alle landen en volkeren der wereld, Heidenen, Turken, Joden, Quakers, Ketters van alle gezindheid, Calvinisten, Lutheranen, Methodisten, Presbyterianen, Anglicanen en 'k en weet niet al wat voor hanen! En 7000 Roomsch Katholijken. Maar 't zijn mij de katholijken! Rekent en telt, 80 mannen houden hunnen Paschen! Welk eene verlatenheid!

Daarom ook heeft onze heilige Vader Pius IX zaliger gedachtenisse die arme zielen, die eenen tijd al zonder priester waren, willen helpen in hunnen geestelijken nood, en hij heeft de Paters Redemptoristen met de zorge hunner zielen belast in 1859. De Belgische gouwe werd uitgesteken om er van hare mannen naartoe te stieren. Da mihi Belgas, geeft mij Belgen, vroeg Sint Franciscus Xaverius en, hadde hij 't geweten, hij zou Vlamingen gevraagd hebben! Of, als gij wilt, hij zou de belgische zendelingen benoemd hebben bij hunnen name, Vlamingen! Geeft mij Vlamingen! 't Zijn immers voor 't grootste getal Vlamingen die Belgenland verlatende aldaar zendelingen geworden zijn, altesamen 9 op 10!

De Vlamingen die naar Sint Thomas trokken zijn de volgende:

Eerst viere die overleden zijn, te weten:

EE. PP. Bernard Willems, van 't Gentsche; Devos, van Lichtervelde; Hendrik Berghman van Iper en Félix Kips van Zoutleeuw.

[p. 286]

Dan de volgende, die daar nog werkzaam zijn:

EE. PP. Willem Godts, van Antwerpen; Philip Schelfaut, van 't Gentsche; Paul Wittebolle, van 't Gentsche; en Joseph Billiau, van Thielt.

De EE. PP. Edward Verhooy en Hendrik Rietveldt, van Alveringhem bij Veurne, zijn werkzaam in het eiland Sinte Kruis, dat bij het eiland Sint Thomas ligt.

Toen de Paters Redemptoristen in Sint Thomas toekwamen, in 't jaar 1859, hebben zij te nauwer nood nog eenige stappen gevonden van priesters die des tijds het eiland bediend hadden. Op het einde van de verledene eeuwe en in 't begin van de tegenwoordige moeten daar rekewijs drie kerken gebouwd geweest hebben: de twee eerste wierden afgebrand; de laatste, te kleene geworden zijnde, wierd herbouwd, en is, ondanks storm, orkaan en aardbevinge tot nu toe staande gebleven!

Nu is er nog eene nieuwe capelle bij gebouwd, alsook een gasthuis, en 8 katholijke scholen.

God zegene den ijver der zendelingen!

Onder andere merkweerdigheden daar bestaande, is nog een oude zerk van eenen hollander die in de andere eeuwe aldaar begraven wierd, onder het volgende opschrift:

Hieronder ligt in 't duister hol
Den eertijds sienden Gerard Van Moll
Heeft door een schot 't gezicht verloren
En blind een siende vrouw verkoren
Die hem nog heeft een zoon gebaerd
Voor dat hij opvoer hemelwaerd
Om altoos blij met hemelklanken
Zijn God voor dat gezicht te danken.

Natus 13 Junii 1709, obiit 16 Julii 1755.

G.R.