Biekorf. Jaargang 2

Ontdekkinge van America

HET was ten jare 1492.

Christoffel Colombus wierd nen keer ontboden bij den koning van Spanjen.

‘Christoffel’ zei de koning, ‘zijt gij die man die een ei kan doen rechte staan op zijnen top?’

- ‘Ja-'k,’ zei Christoffel.

- ‘Als 't alzoo is,’ hernam de koning, ‘ge zoudt gij, naar alle waarschijnelijkheid, America kunnen ontdekken ook?’

- ‘Dat ik maar een schip en hadde!’ antwoordde Christoffel.

- ‘En wel,’ zei de koning, ‘als 't maar daaraan en liegt, neemt, daar is er drie.’

Zoo, Christoffel was allichte in zee, op zoek achter America. Doch, hij hadde wel te zoeken en te speuren, dagen en weken lang: die niet en vond was Colombus.

‘'t Is verloren,’ zeiden de scheepsliên, die ten langen laatsten moede gewrocht en hunne oogen bijna uitgekeken waren, ‘'t is verloren: America en kan op geener wijzen langs hier liggen.’

- ‘'k Ga nen keer gaan kijken op 't opperste,’ zei Christoffel.

Zoo, in een-twee-drie, zat hij op den top van den hoogsten mast.

‘Daar zi',’ riep hij, ‘'k zie 't ginder liggen.’

[p. 189]

- ‘Van zoo hooge, 'k geloove 't wel,’ zei het scheepsvolk.

- ‘En bovenaldien,’ hernam Colombus, ‘'t staan ginder menschen, bij de macht, te beiden achter ons. Toe: wij zijnder!’

De schepen waren algauwe aan strand en vaste geleid. Christoffel was er eerst uit, en hij rechte naar 't opperhoofd van dat wild volk.

‘Is dat hier America?’ vroeg Colombus aan dien hoofdman.

- ‘Om u dienst te doene, Mijnheer. Zoo dus, da-je gij Christoffel Columbus zijt?’ vroeg de Americaander.

- ‘Lijk dat ge zegt,’ antwoordde Colombus.

En de wilde koning keerde hem omme naar zijn volk:

‘Horkt, menschen,’ zei hij, ‘wij zijn nu ontdekt: ons verduiken, en kan voortaan niet meer helpen!’

En America was gevonden!