Biekorf. Jaargang 2

Heilig-Hertelied

Wijze N^o 26 van de 30 Geestelijke Liederen.

GEKWETST en moe geleden,
zoo kniel ik hier, beneden

uw heilig Herte, o Heer;

dat, met veel hooger teeken
als menschenoogen reeken,

verbeeldt uw liefde teer.

Ach, roekelooze lieden
miskenden en verrieden,

o Heere, uw' liefde groot,

al zoekende, ongevonden,
in putten zonder gronden

om hulpe in hunnen nood.

Gij gingt ze minzaam tegen,
gij weest hun, toegenegen,

den weg, en zeidt; o Gij

die zucht en zit genepen
in 's werelds kwade grepen,

komt, stelt uw herte op mij!

[p. 182]

4.

 

Ik ben 't die heb geleden,

 

gewrocht voor u, gestreden;

 

ik ben 't geslachte Lam;

 

ik ben 't die al uw' banden

 

uw' zonden en uw' schanden

 

op mijne schouders nam.

Ik liet, uit mededoogen,
ik liet, voor aller oogen,

mij vangen, spannen, slaan;

ik stierf!... Waar is de herder,
de vader, die ooit verder

zijn' liefd' heeft laten gaan?

En, zult gij, herteloozen,
bedrogen door den boozen

verleider, nu nog niet

dien afgrond kennen leeren,
dien hertebrand des Heeren,

dien gij hier blaken ziet?

Is 't al om niet, verloren,
dat ik voor u geboren,

gestorven, weêr verrees;

en, om uw' ziel te laven,
ver boven alle gaven,

mijn heilig Herte u wees?

Komt, hert om hert gegeven,
met mij in liefde leven,

en sterven, onvervaard;

leert 's werelds rijk verachten
en heft, uit al uw' krachten,

uw herte hemelwaard!

[p. 183]

9.

 

Daar zal eens, moe geleden,

 

geballingd en gestreden,

 

uw herte, vrij voortaan

 

van de al te zware ellenden

 

des werelds, zonder enden

 

in vrede ook rusten gaan!

Guido Gezelle

Te Kortrijk, H.-Hertedag, den 5den in Wedemaand 1891.