Biekorf. Jaargang 2

Mingelmaren

IN n^o 3 van het loopende jaar wierd er het eene en het andere gezeid nopens ‘Woordenboek der Nederlandsche Taal’ van heer leeraar de Vries.

Wij hebben de twee laatste afleveringen overloopen en bekennen met voldoeninge dat de eene, deze te weten die bewrocht wierd door de heeren D^r A. Buts en D^r J.W. Müller, al de woorden opneemt van De Bo's Idioticon.

De andere afleveringe die opgesteld wierd van D^r A. Kluyver, verdient voort al de bemerkingen die wij vroeger gedaan hebben.

SEDERT eenigen tijd is men bezig met de groote zale van ons oude brugsche stadhuis te herstellen.

Van deze weke, terwijl de werklieden een gat aan 't kappen waren onder de dakinge, om daar eenen anker te laten inzinken, kwamen zij op eenen grooten witten steen. Ongelukkiglijk waren er al eenige brokskens afgesprongen, eer zij gewaar wierden, dat de steen hoegenaamd aan de steenen van den muur niet en geleek.

[p. 128]

Aanstonds wierden de meeste zorgen aangewend om te zien wat er voor den dag zou komen. En wat was het? eene steenen hoekbekleedinge, die, God weet van waar gekomen was en daar gediend had om een ankergat te stoppen.

Het is een waar meesterstuk, zoo fijn en zoo zuiver is het uitgewrocht. De grond is rood-oranje en daarop in verheven beeldwerk een prachtige griffoen, het is te zeggen het welgekende zinnebeeldig dier met leeuwenlichaam en arendsvleugelen. Al de uitstekende deelen er van zijn met het beste goud verguld, en alhoewel de steen daar misschien eeuwen lang in 't kalk gebleven is, zoude men zeggen dat hij maar gisteren verguld en wierd. Voor lieden die hen maar zelden met oudheid- of bouwkunde bezig en houden, zal het misschien noodig zijn te zeggen dat wij hier onder hoekbekleedinge die versiersels verstaan, die gebruikt wierden in de hoekverbindinge van kleene bogen, en die in het fransch ‘écoinçon’ genoemd wordt.

Te Brugge wierd het laken eertijds met een teeken gelood waarop een griffoen stond. Is die steen misschien afkomstig van het een of het ander gebouw dat toebehoorde aan de lakenneringe?

Aug. Van Speybrouck

DE amerikaansche Edison heeft eene wondere uitvindinge gedaan met zijnen Phonographe. Alle dage hoort men nieuwe toepassingen van dat wonder ding.

Een overrijke americaander, Stephen Anderson, lag sedert zes maanden lam te bedde, noch hij en kon zijn laatsten wille op het papier niet stellen. Op het einde deed hij hem Edison's Phonographe brengen en hij zei zijnen laatsten wille luide op; daarna deed hij het wonder tuig toesluiten en toezegelen. Den 13sten in Lentemaand stierf hij en den 20sten wierd de Phonographe plechtiglijk voor al de erfgenamen geopend en allen hoorden en herkenden geheel wel de stemme van den overledene, die als 't ware zelve zijnen uitersten wille kenbaar miek. O die uitvinders!

DEN 16sten in Kortemaand van het jaar 1497, kwam te Venetië uit de boekdrukkerij van Alde Manuce, de eerste gedrukte grieksche Spraakkunste, opgesteld door broeder Urbaan Boliziano.