De koolbrander wierd dat eindelijk eens moede, en ten langen laatsten, schier tenden asem zijnde, riep hij: Loopt naar den duivel!
Op dien zelven stond begon het te donderen, en het donderde tot 's morgens vroeg, zoo dat de naastgelegene bosschen er van kraakten.
Wanneer het nu klaar geworden was, ging de koolbrander naar zijn koolhof. Maar hout en kolen en hof, 't lag al verzonken, in eenen diepen put, waaruit een klaar water bortelde, dat tot op den dag van heden getuigenisse geeft van hetgene daar gebeurd is. Drinken en kan men van dat water niet, want al die het aangaan gevoelen seffens hoe dat het laait en brandt in hunne mage.
***
In Engelland, bestaan de volgende spreuken:
Niest ge den Maandag, vreest een ongeluk.
Niest ge den Dijsendag, verwacht eenen vreemdeling.
Niest ge den Woensdag, dien dag ontvangt ge eenen brief.
Niest ge den Donderdag, 't zal iets beters zijn.
Niest ge den Vrijdag, verdriet is nabij.
Niest ge den Zaterdag, morgen komt uw vriend.
Niest ge den Zondag, geheel de weke zal de duivel bij u den baas spelen.
***
In Vlaanderen hoort men het volgende vertelselke:
Een wijveken hadde hooren zeggen, elken keer dat er iemand aan 't niezen ging, dat het seffens moest zeggen: God zegene 't u, om alzoo den niezer te bevrijden van betooverd te worden.
Op zekeren dag zat dat wijveken in het huizeke van zijne gebuurnege. Al met eens hoort het eene zieke vrouwe niezen, die in de kamer te bedde lag; getrouw aan het vermaan dat men hem gegeven hadde, roept het aanstonds: God zegene 't u!
Dat gebeurde alzoo tot drie keeren te reke.