Op zekeren keer ging hij naar de schole om de jongens te ondervragen op den katechismus; het was de lesse van den Heiligen Geest die ze moesten opzeggen. Ze waren wel en deugdelijk voorbereid.
- ‘Hoe heeft zich de Heilige Geest vertoond?’ vroeg de Pastor.
- Onder de gedaante van een deuif, zoo zeiden de jongens, op zijn hollandsch: onder de gedaante van een deuif.....
- Wat is dat, eene deuif, eene deuif? vroeg de Pastor.
En de jongens staken verlegen hunnen voorensten vinger in hunnen mond, en keken naar den meester, die... vergeten had misschien van uit te leggen wat dat vervaarlijk dingen wel was: eene deuif, eene deuif...
- Toe dan, zei de Pastor, toe dan, wat is dat eene deuif? Gij...... Gij...... Gij......
En laci! geen één van al die Gij's die 't zeggen kon!
En toch op 't einde, was er mij daar een die 't aanging:
- E'! zeide hij alzoo, e' 'n duve, mijnheer Pastor!...
En Pastor Vanhullebusch loeg... en al de jongens loegen meê, omdat ze nu wisten wat dat schromelijk woord eene deuif toch inderdaad beteekende!
IN het Friesch bladtje Sljucht en Rjucht, 1890, no 15, staat het volgende:
‘Omke: Jan, ik scil dy ris in riedling opjaen.
Jan (dy by omke op 'e knibbel sit): Goed, siz mar op, Omke!
Omke: It hat grize hierren en greate earen en men kin der op ride.
Jan: Dat wyt ik daedlik wol, dat is omke sels!’
Verstandhelper: earen ooren, greate groote, hat heeft, hierren haren, knibbel knie, Omke Oomke, opjaen opgeven, riedling raadling (raadsel), ris reis (een reis, een keer), scil zal, sels zelve, siz zeg, wol wel.
't GING daar over tijd een eenvoudig braaf nunneken dat ‘officieel nederlandsch aangeleerd had’ naar Ledeghem.
- Zegt, mein vriend-je, zei 't nunneken tegen een bleuzende boerejongentje, waar woont de geer onderweizer?’
- Wat belieft er u, zuster?
- Waar de ‘geer onderweizer woont?’
- 't En weunen hier zulk geene, zuster.
- Maar 't doet, manneke, de meester, waar weunt hij?
- Ah! zei de jongen, ginder, zuster, 'k zal meêgaan tot daar, zuster.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd