Biekorf. Jaargang 1

Brieven

Uit Langemarck, op Vasten avond, 1890.

Achtbare Heeren,

HIER is die ‘Klaver Viere’ van onzen vriend Alexis Decarne zaliger.

Een woord uitleg en zal niet ten onpasse komen: anders de leeraars onzer dichterscholen, die 't stuk binnen 25 jaar willen uitleggen, breken er de beenen over:

Zoo, 't jaar 1864, student zijnde te Rousselaere, vond ik een vierblad in een klaverstuk, en lei het ter bewaarnisse in eenen van mijne schoolboeken. Vijftien jaar later gerochte die schoolboek in de handen van mijnen vriend Decarne: Hij vond er de Klaver Viere met 't jaartal 1864 op heur bladtjes geschreven, en zond mij de volgende verzen:

Alfons,

Een vondste deedt gij, weet gij 't nog?

- 't Is vijftien jaar geleden! -

[p. 92]

 

Hoeveel verging en sleet er toch,

 

Sinds vijftien jaar tot... heden!

Maar hei! de Klaver die gij vondt

Bleef gants in al heur leden,

Al wierd er menig in den grond

Al sedert dien vertreden!

Hei! ieder blad draagt nog zijn groen

En staat nog fijn gesneden -

Schoon menigeen al sedert toen

Wierd weêr tot stof ontleden.

Hei! 't gaat hier altijd al te niet,

Hier in dit aardsch beneden! -

't Is wonder dat men vrienden ziet,

Sinds vijftien jaar tot... heden!

Dîe Claver.

Rousselaere 1879.

Dit en is nu maar eene gedroogde Klaver Viere, maar hoeveel levende blommen en hebben De Bo, Decarne, Vyncke en De Monie niet achtergelaten, waaruit de bietjes van den Biekorf hunnen honing zouden kunnen halen?

- Wie zoekt ze op?

Groete hoogachtend en genegen.

Alfons Van Hee