Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca x

1

HOert dat woert dat die here op v gesproken heeft huys van israhel.

2

Dit seit die here. En wil niet leren nader heiden weghe: ende vanden teiken des hemels en wilt v niet ontsien die die heiden ontsien:

3

want der volken wette sijn ydel. Want eens wercmans werc van sinen handen houwet of mit een bile een hout vanden bossche.

4

Hi maket scone mit siluer ende mit goude: hi maket vast mit naghelen ende mit hameren dattet niet ghescheiden en worde

5

Si sijn ghemaect in ghelikenisse van eenre palmen: ende si en sullen niet spreken: men doetse wechdraghende: want si en moghen niet gaen. Hier om en wilt die niet ontsien: want si en mogen noch qualic noch wel doen.

6

Here nyemant en is dijns gelike: du biste groot. ende dijn naem is groot in starcheden

7

Wie en sal di niet ontsien o coninc der lude: want die schoenheit is dijn. Onder alle die wise der heidenen. ende in allen haren riken. en is niemant dijns ghelijc:

8

die wise ende die sotte worden te gader gheproeft. Die leringhe haerre ydelheyt is een hout.

9

Men brenghet dat siluer bewonden van tharsis: en dat gout van ophir. eens wercmans werc ende eens siluersmits hande: iacincten ende purpur is haer cledinghe. Alle dese dinghen sijn der werclude werc:

10

mer die here is die ghewarighe god. Hi is die leuende god: ende die ewelike coninc. Van sijnre onwaerdicheit sal dat lant beruert werden: ende die luden en sullen niet ghedoghen sijn ghedreych.

11

Hier om suldi hem aldus seggen Die goden die die hemelen ende die aerde niet ghemaect en hebben. moeten verderuen vanden lande: ende van dien die onder den hemel sijn.

12

Die die aerde maket in sijn starcheit. ende bereet die werlt in sine wijsheit: ende bi sijnre vroetscap die hemelen wtspreit:

13

bi sijnre stemme geeft hi die menichte sijnre wateren inden hemel: ende hi heft op den neuelen vanden einden der aerden. Die blixeme maect hi in regene: ende brenct wt die winde wt sinen tresoren.

14

Elc mensche is sot gheworden van sijnre const: elc wercman is ghescendet inden afgod: want dat hi gemaect heuet. is valschede ende in hem en is gheen geest.

15

Sij sijn ydel: ende een werc dat waerdich is om te lachen. Inden tiden haren visiteringhen sullen si verderuen:

16

iacobs dele en is desen niet ghelike. Want die alle dinghen gemaect heuet hi is god ende israhel is die ruede sijnre erfachticheit. Here vanden scaren is hem sinen naem.

17

Vergadere vanden lande dijn scaemte dochter die woens inder bele-

[p. *429]

ghentheit:

18

want dit seit die here. Siet te desen werf sal ic wech werpen verre die ghene die in tlant wonen: ende ic salse quellen also datmense niet vinden en sal.

19

Wee mi op mine bedroeftheit: mine plaghe is alte quaet. Ende ic seide. Waerlijc dit is mijne ziecheit ende ic salse draghen.

20

Mijne woninghe is ghewoest: alle mijne coerden sijn te broken. Mijne kinderen sijn wt ghegaen van mij: ende si en sullen niet blijuen staende. Niemant en is die voertmeer mijne tente wtspreiden sal. ende mijne vellen op verheffen sal:

21

want die herden hebben sottelijc ghedaen ende si sochten den here niet: daer om en verstonden si niet. ende al haer cudde is ghescheiden.

22

Die stemme des horens siet si coemt: ende groot beroeren wt den lande van noerden: dat si die stede van iuda legghen sal in die wildernissen ende in woninghinnen van draken.

23

Mijn here ic weet dat eens menschen niet en is sijn wech: noch en is eens mans niet dat hi wandelt ende beleit sijn screeden

24

Berispe mij here: mer nochtan in vonnisse ende niet in dijn gramscap. dattu mij machschien niet te niet en makes

25

Stort wt dijne onwaerdicheit op die heyden. die di niet en bekenden: ende op die lantscapen die dinen name niet aengheropen en hebben: want si hebben iacob gheheten. ende hebben hem verslint ende verteert: ende hebben sijn schoenheit ghescheiden