Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capittel .lxv.

1

IC seide ten heydenen die mi niet en wisten. ende die mijnen name niet en aenriepen. Siet ic bin hier: siet ic bin hier.

2

Ic hebbe mijn handen ondaen alden dach ten volke dat niet en

[p. *410]

gheloeft: dat gaet. niet in gueden wege na sijne ghepense.

3

Volc dat mij te gramscappen verporret voer mijn aensicht altoes: diet offeren in vrijthouen ende si sacrifiteceren op quarele.

4

die wonen inden grauen ende die inder afgode bordeele slapen: die eten soghen vleysche. ende vermeensaemt vleysch op in haren vaten:

5

die segghen ganc wech van mij. ende en nake mij niet want du biste onsuuer: dese sullen roec wesen in mijnen toerne: barnende vyer alle den dach

6

Siet het is gescreuen voer mi. Ic en sal niet zwighen: mer ic sal weder gheuen ende ghelden haer onhgerechticheden in haren scoet

7

ende uwer vader ongerechticheden te gader seit die here: die sacrificeerden op die berghe ende op die houele si veronwaerden mij: ende ic sal vermeten haer werc eerst in haren scoet.

8

Dit seit die here. Ghelike als oftemen vonde een greyn in een wijdruue: ende men seide en werpe dat niet wech want het is benedictie: alsoe sal ic doen om mijnre knechten wille dat ict niet al verderuen en sal.

9

Ende ic sal van iacob vte brenghen een saet: ende van iuda die besitten sal mijnen heylighen berghe. Ende mijne wtuercoren sullense besitten: ende mijne knechten sullen daer in wonen

10

Ende die campaendien sullen wesen coeyen scuere der cudde: ende achors valeye in leytier van vyen minen volke die mij versochten.

11

Ende ghi die den here gelaten ende vergheten hebt mijnen heilighen berch. die der auontueren legt ene tafele ende schenckter op.

12

ic sal v tellen inden zwaerde: ende ghi sult alle inden slach vallen: om dat ic gheropen hebbe ende ghi niet en antwoert. Ic hebbe ghesproken ende gi en hoerdes niet: ende ghij deet quaet in mijnen oghen: ende dat gi vercoert dat ic niet en wilde.

13

Hier om seit dit die here god. Siet so sullen mine knechten eten: ende ghi sult hongher hebben. Siet mijne knechten sullen drincken: ende ghi sult dorst hebben. Siet mijne knechten sullen verblijden: ende ghi slut worden bescaemt.

14

Siet mijne knechten sullen louen mids der vroechden der herten. ende ghi sult roepen mids droefheit des herten ende mids die droefheit des geestes suldi helpen:

15

ende gi sult uwen name laten in enen eed mijnen wtuercoren. Ende die here dijn god die sal di verslaen: ende sine knechten sal hi namen mit enen anderen name.

16

Inden welken dier in ghebenedijt is op der aerden: hi sal worden ghebenedijt in gode amen. Ende die zweert inder aerden: hi sal in gode sweren amen Want die eerste vernoeye sijn der verghetelheit ghegheuen: ende want si sijn verborghen van onsen oghen.

17

Want siet ic sceppe nyewe hemelen. ende nyewe aerde: ende die eerste en sullen niet wesen in ghedencken. ende sij en sullen niet op comen opt herte:

18

mer ghi sult verblijden ende vervrouden ewelijc in dien die ic sceppe. Want siet ic sceppe iherusalem vervrouden ende haer volc in blijscappen:

19

ende ic sal verblijden in iherusalem ende ic sal vervrouden in mijnen volke: ende men salre voertmeer niet horen die stemme des gheweens. noch stemme des gheroeps

20

Di en sal voertmeer

[p. *411]

niet wesen een kint van daghen. ende een oude mensche die niet veruollen en sal sijn daghe: want een kint van hondert iaren sal steruen: ende die sondaer van hondert iaren sal vermaledijt worden.

21

Ende si sullen huse stichten ende wonenre in: ende si sullen wijngaert planten ende eten haer vruchten.

22

Ende si en sullen niet stichten ende een ander daer in wonen: si en zullen niet planten dat een ander sal eten Want na dien daghe des houts sullen wesen die daghen mijns volcs: ende die werke haerre handen sullen out worden.

23

Mijne wtuercoren en sullen niet te vergheues arbeiden: noch si en sullen ne ghene kinder winnen in verstoringhen: want het is dat saet vanden heren ghebenediden. ende haer neuen mit hem.

24

Ende het sal wesen eer si roepen sullen. so sal ict verhoren als die noch spreken: sal ict horen.

25

Die wolf ende dat lam sullen te gader weyden: ende die libaert ende die osse sullen stroe eten: ende den serpenten sullen den ghemulle broot wesen. Si en sullen niet deren noch doden: in al mijnen heylichen berghe seit die here.