Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .lxiij.

1

WYe is dese die coemt van edom mit geveruden clederen van bosra? Dese is schone in sijnre stolen: wandelende inder menichten sijnre crachten Ic bin die spreke gherechticheit: ende ic bin die voervechter om te behoudene.

2

Waer om is dan dijn cleet root: ende dijne clederen als der gheenre die treden in die wijnpersse?

3

Die wijnpersse heb ic alleen ghetreden: ende vanden luden en is gheen man mit mij. Ic hebse vertreden in mijnen toerne. ende ic hebse vertreden in mijnre gramscap. Ende haer bluet is ghespreit op mijne clederen: ende ic besmette alle mijne ghewaden.

4

Want die dach der wraken is in mijn herte: tiaer mijns loenens coemt.

5

Ic sach al omme ende gheen helper en was: ic sochte. ende nyemant en was die helpen soude. Ende mijn arm behielt mij: ende mijn onwaerdicheit si heeft mij gheholpen.

6

Ende ic vertrat dat volck in mijnen toorne: ende ic veruolledse mit mijnre onwaerdicheit ende ic heb haer cracht ter neder ghetoghen in die aerde.

7

Des heren ontfermherticheit sal ic ghedencken: des heren lof op allen dien die ons die here weder ghegheuen heeft: ende op die menichte der gueden den huyse van israhel. die hi hem ghegheuen heeft om sijne guedertierenheit: ende na die menichte sijnre ontfermhertiheden.

8

Ende hi seide. Mer nochtan ist mijn volc: kinder niet lochenende. Ende hi is hem ghemaect behoudere:

9

in al haren vernoeye so en wort hi niet ghemoeyt: ende die enghel sijns aensichten behieltse. In sijnre minnen ende in sijne guedertierenheit verloste hijse: ende hi droechse ende hiefse op alle die daghe der werelt.

10

Mer sij verporreden ter gramscappen: ende moeyden sijnen heylighen gheest. Ende hi wort bekeert hem luden in viant: ende hi veruachtse.

11

Ende hi wort gedacht der dage der werelt: moeyses ende sijns volcs Waer is hi diese leide wt der roder zee mitten herderen sijns cudden? Waer is die in die middewaert sijns. settede den geest sijns heylichs?

12

Die ter rechter hant moeyses wtleide inden arme sijnre mogentheit: die die wateren voer hem scoerde: ende dat hi te sijnen behoef maken soude enen eweliken name.

13

Diese wtleide doer die diepe afgronde als een paert inder wildernissen dat hem niet en stoet:

14

als een beeste die neder gaet inden velde. Des heren gheest was sijn leidsman. Aldus brachtstu dijn volc toe: om dattu di enen naem maken soudes van glorien.

15

Verstant vanden hemel: ende sich van dijnre heyliger woninghe. ende vanden troen dijnre glorien. Waer is dijne minne ende dijne starcheit? Die menichte dijnre gue-

[p. *409]

dertierenheit ende dijnre ontfermenissen sij hebben hem onthouden op mij.

16

Want du biste onse vader: ende abraham en wiste ons niet: ende israhel en kende ons niet. Du here biste onse vader: ende onse verlosser: vanden eweliken duert dijne name.

17

Waer om duetstu ons dolen here van dijnen weghen: ende hebste onse herte verhart dat wij di niet ontsien en souden? Werde bekeert om dijnre knechte wille: om die geslachte dijnre erueachticheit.

18

Als nyete hebben sij bezeten dijn heylighe volc onse vianden: si hebben vertreden dijne geheylichtheit.

19

Wi sijn ghemaect als inden beghinne. altstu bouen ons niet here en waerts: noch doe dijn name op ons niet aengeropen en wort.