Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capittel .lx.

1

STant op werde verlicht iherusalem want dijn licht is comen: ende des heren glorie is op di gheresen.

2

Want sich die donckerheden sullen die aerde ouerdecken. ende die deemsterheit die wolken: mer op di sal die here rusten: ende sijne glorie sal in di worden ghesien.

3

Ende die heydenen sullen wandelen in dinen lichte: ende die coninghen in die claerheit dijnre gheboerten.

4

heffe op al omme dijne oghen ende sich: alle dese sijn vergadert: si sijn dij comen. Dine sonen sullen van verren comen: ende dijne dochteren sullen opstaen vander ziden.

5

Dan sultstuut sien ende oueruloeyen. ende dijn herte sal verwonderen ende gebredet worden: als te di bekeert wesen sal die menichte der zee als der heydenre stercheit dij comen sal

6

Dat oueruloeyen der camelen sal di ouerdecken: die dromedarise van madian ende van effa. Alle die van saba sullen comen gout ende wieroec brengende: ende des heren lof boetscappende.

7

Alle die van cedar sal di vergadert werden: die wedere van nabaioth sullen di dienen Si sullen worden gheoffert op mijnen bequamen outaer. Ende dat huys mijnre moghentheit sal ic eren.

8

Wie sijn dese die als wolken vlieghen: ende als duuen tot haren ventsteren?

9

Want die eylande ontbeiden mij ende der zee scepen vanden beginne: om dat ic dijn kindere toebrenghen sal van verren. Haer siluer ende haer gout is mit hem. die name des heren dijns gods ende den heylighen van israhel: want hij heeft dij gheeert.

10

Ende der vreemder kinder sullen dijn mueren stichten. ende haer coninghen sullen dij dienen. Want in mijnre onwaerdicheit soe sloech ic di: ende in mijnen ghepaeyse so heb ic dijnre ontfermt.

11

Ende dijne poorten sullen eenpaerlijc ondaen worden: sij en sullen dach noch nacht ghesloten worden om datmen te di brengen sal der heiden

[p. *406]

starcheit ende datmen haer coninghe sal toebrenghen.

12

Want dat volc ende dat rike dat di niet dienen en sal. sal veruaren: ende die heyden sullen in die wildernisse werden ghewoest

13

Des libanus glorie sal tot di comen: ende die vuerenboem ende die bucxboem ende die pijnboem te gader om te vercieren die stat mijnre heylicheit: ende die stat mijnre voete sal ic eren.

14

Ende der geenre kinder die di veroetmoedichden sullen bockende tot di comen: ende sij sullen aenbeden die voetstappe dijnre voete alle die di neder trecken: ende si sullen di heten des heren stat van syon ende des heylighes van israhel

15

Om dattu ghelaten waerste ende ghehaet. ende nyemant en was die doer di ouerleet: soe sal ic di setten in hoecheden: der werelt vroude in gheslachte ende geslachte.

16

Ende du sultste sughen der heydenre melc: ende du sultste ghesoghen worden mitter coninghen mammen. Ende du sultste weten dat ic die here bin die di behoude: ende dijn verlossere starcke iacob.

17

Ouer coper sal ic toebrenghen dat gout. ende ouer dat yser sal ic toebrengen dat siluer ende uoer dat hout dat metale: ende voer die stene dat yser. Ende ic sal dijne visitacie setten den vrede: ende dijne prouoest gherechticheit.

18

Men sal voert meer niet horen in dijnen lande ongerechticheit. woestheit ende bedructheit in dijnen terminen: ende die salicheit sal dijnen muere veronledighen: ende dijne poorten den lof.

19

Di en sal voert meer niet wesen die sonne om te lichtene bi daghe: noch der manen claerheit en sal di niet verlichten: mer die here sal di wesen in ewelike lichte: ende dijn god in dijnre glorien.

20

Dine sonne en sal voertmeer niet ondergaen. ende die mane en sal niet minren: want die here sal dij wesen in ewelijc licht: ende die daghe dijns gheweens sullen worden veruolt.

21

Ende dijn volc sijn alle gherechtich ewelijc sullen sij dat lant te erueachticheden besitten: dat saet mijnre plantinghen: dat werc mijnre hant om te eren.

22

Die minste sal wesen in dusentich: ende dat cleyne kint in dat alre starcste volc. Ic die here: in sijnen tide: sal ic haestelijc dit doen.