Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .xlij.

1

SIet mijne knecht ic salne ontfaen: mijn wtuercoren: mijnre zielen genoghet haer in hem Ic hebbe mijnen gheest op hem ghegheuen: hi sal den heydenen dat vonnisse voertbrenghen.

2

Hine sal niet roepen noch persoen wtnemen: noch men sal daer buyten sijn stemme niet horen

3

Hine sal niet vertreden dat bestoten riet: ende dat rokende vlas en sal hij niet blusschen. In waerheiden sal hij dat oerdel voertbrenghen:

4

hi en sal niet droeue wesen noch gestoert tot dat hij in aertrike dat oerdel setten sal: ende die eylande sullen sine wet ontbeiden

5

Dit seit die here god die die hemelen scept ende wtspreit: ende die aerde vastmaect ende diere wt groeyen: gheuende den adem den volke dat opter aerden is. ende den gheest den ghenen diese treden.

6

Ic die here heb di gheropen inder gherechtichheit: ende hebbe begrepen dijn hant: ende ic heb di behouden. Ende dij ghegheuen in des volcs belofte. inder heidenre lichte:

7

om dattu ontdoen soutste der blinder oghen ende dattu wtleyden soutste den gheuanghenen wt den gheuangenissen: ende wt den huyse der kerkers sittende inder donckerheden

8

Ic die here: dat is mijn name. Mine glorie en sal ic enen anderen niet gheuen: ende mijnen lof niet den afgoden

9

Die de eerste waren. ziet si sijn ghecomen: die nyewe so boetscap ic: oec eer si risen sal icse v doen horen.

10

Singhet den here een nyewe liet: sijn lof is van den eynden der werelt. Die nedergaet in die zee ende haer volheit: die eylande ende diere in wonen.

11

Die wildernissen werde opuerheuen ende haer steden: hij sal wonen inden huyse van cedar. Loeft ghi woenaren vanden stene: si sullen ropen vanden toppe der berghen.

12

Si

[p. *386]

sullen den here glorie seggen: ende sij sullen sijn lof inden eylande boetscappen:

13

die here sal wtcomen als een starc man: ende als een man een vechter sal hi sijnen toren verwecken. Hi sal sijn ste mme opheffen ende roepen: ende bouen sijne vianden sal hi ghestarct worden.

14

Ic heb ghezwegen. altoes was ic stille: ic heb ghedoechsaem gheweest als een vrouwe die in arbeide leit sal ic spreken.. Ic sal scheiden ende verslinden te gader:

15

ic sal woest maken die hoghe berghen ende die houelen: ende ic sal al haer groyen verdroghen. Ende ic sal die riuieren legghen in eylanden: ende die viuers sal ic droghe maken.

16

Ende ic sal die blinde wtleiden inden wech dien sij niet en weten: ende in paden dien si niet en wisten sal icse doen wandelen Ic sal die donckerheden voer hem setten in lichte: ende die quade in rechtheden Dese woerde dede ic haer: ende ic en hebse niet ghelaten.

17

Si sijn achter waert ghekeert. Bescaemt moeten si worden mit lachtere die betrouwen in enen afgod die segghen tot ghegoten beelden ghi sijt onse gode.

18

Ghi doue hoert: ende ghi blinde aensiet om te sien.

19

Wie is blint sonder mijn knecht: ende doef sonder die ghene daer ic mijn bode toe gesent hebbe? Wie is blint: sonder die beroeft is? Ende wie is blint sonder des heren knecht?

20

Die vele dinghes siets: en sultstu niet wachten? Die die oren ondaen hebste: en sultstu niet horen?

21

Ende die here wilde dat hi hem heilighen soude ende die wet verheffen soude ende oeffenen:

22

mer dat volc is gheroeft ende gewoest. Si sijn alle stricken der ionghelinghen. ende si sijn verborghen inden huyse der kerkers. Si sijn geworden in roef ende nyemant en is diese bescherme: in gheuanghenen: ende nyemant en is die seggen gheefse weder.

23

Wie is in v luden die dit hoert. verstaet ende hoert dat toe comen is?

24

Wie gaf in roue iacob. ende israhel den ghenen dien woeste? En heuet die here niet ghedaen hi ist dien wi misdaen hebben Ende si en wilden in sijnen wegen niet wandelen: si en hoerden sine wet niet

25

Ende hi heeft op hem ghestort onwaerdicheit sijns torens ende stercken strijt: hi heeften al om ende om verbernt ende hi en rekendes niet: ende hij heeften ontsteken ende hi en verstons niet