Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .xxv.

1

HEere. du biste mijn god ic sal di verheffen: ende louen dijnen name. wannt du hebste vonder gedaen: die oude ghepense ende die ghetrouwe amen.

2

Want du hebste die stat gheset in gheruchte. die starcke poorte in valle: der vreemde huys soe dat sij ne gheen stat en sij: ende datmense nemmermeer stichten en sal.

3

Hier op sal dat starcke volc di louen: die stat van vromen luden sal di ontsien.

4

Want du biste ghemaect starcheit den armen: starcheit den maten in sijnen vernoy: hope vanden bedrusche. scaduwe vander hetten. Want der vromer gheest. was als een bedrusche bestotende die want:

5

gelike der hetten inden dorste soe sultstu veroetmoedighen dat gheruchte der vreemder: ende du sultste der starckere rancken doen verdroghen: ende als van hetten onder een barnende wolke

6

Ende die here vanden scaren sal allen volken maken inden berghe van syon. dese werscap vanden vetten: werscap des wijngaerts lesen: vanden vetten die gemaghert sullen wesen vanden wijngaert lesene: die alte puer sal sijn.

7

Ende hi sal auerecht werpen in desen berge dat aensichte vanden ghebondene bande op alle volken: ende dat webbe dat hi ghescheert heeft op allen gheslachten

8

Ende hi sal die doot neder werpen ewelijc ende emmermeer. Ende die here god sal wechdoen alle tranen van allen aensichte: ende den lachter sijns volcs sal hi wechdoen van alder werelt: want die here heuet ghesprokeu.

9

Ende in dien daghe sullen sij segghen. Siet dit is onse here: wi hebben ontbeit: ende hi sal ons behouden. Dit is die here: wij hebben sijns verbeit. Ende wij sullen vervrouden ende verbliden in sijnre salicheit:

10

want des heren hant sal rusten in desen berghe: ende moab sal van hem te broken worden. alsomen stroe breect mit enen waghene.

11

Ende hi sal sijn hande wtwaert recken onder hem. also een zwemmende wtwaert steect om te zwemmen: ende hi sal sijne glorie vernederen mitten verstekene sijnre hande.

12

Ende die versekerheden dijnre hogher mue-

[p. *366]

ren sullen nederuallen: ende sij sullen worden vernedert ende ter neder ghetoghen ter aerden totten gemulle