Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .xvij

1

DEn last van damasco. siet damascus sal achter blijuen stede te wesene: ende het sal sijn als een hoep stene inden valle.

2

Die ghelaten steden van aroer sullen der cudden wesen: ende si sullen daer rusten: ende nyemant en sal wesen diese veruaren sal

3

Ende die hulpe van effraym sal ophouden. ende dat rijc van damasco: ende dat ouerblijue van sirien sullen wesen als die glorie der kinder van israhel. seit die here vanden scaren.

4

Ende het sal wesen. in dien daghe so sal iacobs glorie verduut worden. ende die vetheit sijns vleysches sal verdroghen:

5

ende hij sal wesen als een vergaderende inden ouxste datter achter ghebleuen is: ende sijn arme sal die adere gaderen. Ende hij sal wesen als die are sokende in die valeye van raphaim:

6

ende in iacob sal werden ghelaten als een wijndruue: ende als dat wtscudden der olybesien: van tween of van drien oliuebomen inden top van enen telghe. ofte vier ofte viue Inder oliuen hoechede is haer vruchte: seit die here god van israhel.

7

In dien

[p. *358]

daghe sal die mensche ghenedert worden tot sijnen makere waert. ende sijne oghen sullen scouwen ten heyligen waert van israhel:

8

ende hi en sal niet werden gheneghen ten outare waert die sijne hande ghemaect hebben. ende die ghewracht hebben sijne vinghere: hij en sal niet aensien die bussche ende der afgoden tempel.

9

In dien daghe sullen ghelaten wesen die steden haere starcheit. als die plaghe ende dat coren die ghelaten waren vanden aensichte der kinder van israhel: ende du sultste wesen woest ghelaten.

10

want du heefst vergheten dijn behouder: ende du en hebts niet ghedacht dijn sterts hulper Hier om sultstu planten onghetrouwe plantinghe: ende du sultste vreemde saet saeyen.

11

Inden daghe dijnre plantinge sultstu lambrucen planten: ende vroech sal dijn saet bloeyen. Die ouxt is ghenomen inden daghe der erueachticheit: ende hi sal zwaerlijc drouen.

12

Wee der menichten van veel volcs als der menichten der ludender zee: ende dat gheruchte van vele scaren als dat gheluut van vele wateren.

13

Die volken sullen gheluut maken als dat gheluut van velen oueruloeyende wateren: ende hi salne berispen. ende hij sal verre vlien ende hi sal worden begrepen als ghemul der berghe vanden aensichte des windes: ende als een bedruysche voer enen tempeest.

14

Inden tide der auontstonden ende sich die verstoringhe. inden morghenstonde ende en sal niet ondergheset werden. Dit is haer delen die ons ghewoest hebben: ende haer lot die ons gheroeft hebben.