Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capittel .xx.

1

HOe guet ist te berispen dan te worden vertorent: ende die beliet in bedinghe niet te verbieden.

2

Die begheerte eens ghemaecten mans ontmaghedomt ene ionghe ioncvrouwe:

3

also duet die ghene die bi crachte een ongerechte vonnisse duet.

4

Hoe guet ist den ghenen die berispt is te openbaren die penitencie: want also sultstu die willighe sonden ontvlien.

5

Sulc is swighende ende men vinten wijs: ende hi is te haten die haestich is te spreken.

6

Mer een is swighende ende en heeft den sin van spreken niet: ende een is swigende ende weet den tijt van bequamen tide.

7

Een wijs mensche sal swighen totter tijt: mer een oncuysche ende die onwise en sullen gheen tijt houden.

8

Die vele woorden besicht hi quetset sine ziel: ende die tot sijn behoef macht aen neemt onghrechtelijc. men sallen haten.

9

Een onghestadich man is voertganc int quade: ende het is een vindinghe inder verminderinghe

10

Eenrehande gaue is die niet openbaerlic en is: ende eenrehande gaue is welke wedergheldinge dubbel is.

11

Het is een verminderen om die glorie: sulck is die dat hoeft heeft opgheheuen van oetmoedicheit.

12

Sulke is die vele dincs verlost mit luttel gelts: ende diet wedergheldet seuenvout.

13

Die wise maket hem seluen minlic inder woerden: mer der sotter gracien sullen wt worden gestort

14

Eens onwijs gaue en sal di niet oerbaerlijc sijn: want sijn oghen die sijn seuenvoudich.

15

Hi sal cleyne dinghen gheuen ende veel dinghen verwiten: ende dat opdoen sijns monts. is ontstekinge.

16

Huden

[p. *302]

leent hi ende morghen eyscht hijt weder sulken mensche is te haten.

17

Enen sotten en sal ghenen vrient sijn: ende in sinen guede en sal ghene gracie wesen

18

Want die ghene die sijn broot eten sijn valsche tonghen Hoe dicke sijt doen ende hoe veel datter is si sullen bespotten.

19

Want hi en deelt niet datmen sculdich was te hebben mit rechten sinne: oec dat men niet en soude hebben gehat.

20

Die val eenre valscher tonghen is ghelijc den genen die op een pauyment valt: alsoe haestelijc sal comen der quader val.

21

Een ondanckelijc mensche is als een ydel fabule: ende si sal eenpaerlijc sijn inder ongestadigher mont.

22

Men sal die woerden lachteren wt eens sots mont: want hi en seidse niet in haren tijt.

23

Sulc is die verboden wort te sondighen van armoede: ende in sijnre rusten sal hi worden ghepijnt.

24

Sulc is die zijn ziele sal verliesen ouermits scaemte: ende van enen onwisen persoen sal hise verliesen: mer inder wtneminghe vander persoenen sal hi hem seluen verliesen.

25

Sulc is die mit scaemten den vrient belouet: ende hi heeft hem te vergheefs ghewonnen te viande.

26

Want die logen is een quaet lachter in enen mensche: ende hi sal eenpaerlijc sijn inder ongestadigher mont

27

Beter is een dief dan eenpaerlijcheit eens loghenachtichs mans: mer beide sullen si dat verlies te erue hebben.

28

Der loghenachtigher menschen zede sijn sonder ere: ende haer scaemt is mit hem sonder verlatenisse.

29

Een wijs in woorden brenget hem seluen voert: ende een vroet mensch sal den voerbarighen behagen

30

Die sijn lant werct hi sal verheffen den hoop sijnre vruchten: ende die gerechticheit werct sal worden verheue: mer die den voerbarighen genoecht hi sal der quaetheit ontulien.

31

Presenten ende hantghiften verbliden des rechters oghen ende als die stomme inden mont so keert hi of haer berispinghe.

32

Die verborgen wijsheit ende die onsienlike scat. wat oerbaer is van beiden?

33

Beter is hij die heelt sijn onwijsheit: dan een die berghet sijn wijsheit.