Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .xiij.

1

SOe wie dat pec aen. tast hi salre besmet of worden ende die mit enen houaerdighen wandert ende menghet. hij sal ghecleet worden mit houerdien.

2

Hi neemt ene last op hem die mit enen eersamigher menget dan hi: ende wes ghenen gheselle enen die riker is dan du.

3

Wat sal die ketel menghen teghen den pot? Wanneer si te gader stoten soe salse breken.

4

Die rike heeft mit onrecht ghebrec. ende hi sal grimmen: mer die arme sal zwighen als hi ghequetst is.

5

Ist dattu hem geues. soe sal hi di ontfaen: ende ist dattu niet en heues so sal hi di laten.

6

Ende ist datstuut heues soe sal hi mitti werscappen. ende hi sal di ydelen: ende hi en sal niet bedrouen ouer dij:

7

Ist dattu hem van node te doen haddes. hi sal dij vertreden: ende al bespottende sal hi di hope gheuen ende sal dij alle guede dinghen vertellen ende sal seggen

[p. *294]

wat is di noot:

8

ende hi sal di bedrieghen in sine spisen tot dat hi di sal verydelen twewerwen ende drie weruen: ende ten lesten sal hi di bespotten. Daer na als hi siet dattu niet en heues. so sal hi di laten: ende hi sal sijn hoeft roeren totti waert.

9

Mer worde gode veroetmoedicht: ende ontbeide sijn handen.

10

Wachte di dattu niet en wordes vernedert. verleet in sotheden.

11

Ende en wil niet oetmoedich wesen in dijn wijsheit: op dattu in sotheden niet verledet noch vernedert en moetes worden.

12

Alstu biste gheropen tot enen machtighen soe ganc wech: want hier na sal hi di te meer ropen.

13

Ende en wes niet onvrome dattu niet en wordes gestoten: en wes niet verre van hem: dettu niet en gaetste in verghetelheden.

14

En hout di niet ghelijc mit hem te spreken: noch en geloef sine veel woerden niet. Want wt veel sprekens sal hi di becoren: ende al lachende sal hi di vraghen. Van dijn heymelijcheden hi sal in sinen moede senden van dinen verborghenen: ende hi sal dijnre woerden behouden:

15

ende hij en sal niet sparen van quaetheden ende van banden.

16

Wachti ende verstaet naerstelijc tot minen horen:: wanttu wanderste mit dijns vermaninghe.

17

Mer alstu die woerden hores. soe sich als in enen droem: ende du sultse ontwaken

18

in alle dijn leuen. Minne gode ende aenrope die in dijn salicheit.

19

Elc dier minnet dat hem ghelijc is: also sal elc mensche minne sinen naesten.

20

Elc vleysch wort gheuoghet tot sijnen ghelike: ende elc mensch ghesellet hem mit sijnen ghelike.

21

Ghelijc als enighe tijt die wolf mitten lamme menghet: soe sal die sonder mitten gherechtighen.

22

Wat menghinghe ist den heilighen mensche tot den hont: wat goeder deel sal sijn den riken totten armen

23

Des leeus wiltvanc is die wilde ezel inder woestinen: also sijn die arme der riker voetsel.

24

Gelijc dat den houaerdighen die oetmoedicheit een veronwaerden is: alsoe is die arme eens rijcs veronwaerden.

25

Als die rike beruert wort soe wort hi versekert van sijn vrienden: mer als die oetmoedighe is gheuallen. soe sal hij worden verstoten vanden ghenen dien kenden.

26

Enen riken man die bedrogen is sijn veel verhaelres hi sprac houaerdighe woerden: ende sij oerdelden hem te recht.

27

Die oetmoedighe is bedrogen ende hier en bouen berisptmen. Hi sprac wijselijc: ende men gaf hem ghenen stat.

28

Die rike spreect ende si swighen alle: ende si sullen alle sijn woerden voertbrenghen totten wolken.

29

Die arme spreect: ende si segghen. Wie is dese? Ist dat hij misdoet: so sullen si hem verwerpen

30

Dat guet is guet. daer gheen sonde of en is inder conciencien: ende die armoede is alte quaet in eens nydichs mont

31

Eens menschen herte verwandelt sijn aenschijn: weder het is int goede of int quade.

32

Die voetstap eens goets herte ende een guets aenschijn sultstu swaerlijc vinden: ende mit pinen