Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capit .viij

1

ALdus genaect die wijsheit vanden einde totten einde starckelijc: ende bestaet alle dinc suetelijc:

2

Dese minde ic ende sochtse van mijnre ioecht: ende ic sochtse tot eenre bruut te minen behoef te nemen: ende ic wort een minre haers maecxsels.

3

si glorificeert sijn edele gheslachte. gods gheselscap hebbende: mer oec so heeftse die here van allen dinghen ghemint

4

Want si is meestersse gods discipline: ende wtuerkiester van sinen werken.

5

Ende of men rijcheit begheert int leuen: wat is riker dan die wijsheit die all dinc werct?

6

Ende of si gheuoelijc werct: wie is die meerre werker vanden dinghen die sijn. dan die wijsheit?

7

Ende ist dat yemant die gherechticheit mint: die pinen van desen hebben grote duechden. Want si leert soberheit ende wijsheit. ende gherechticheit ende duecht: ende niet en is den menschen oerbaerliker inden leuen dan die dinghen.

8

Ist dat yemant begheert menichte van consten: so weet si die voerleden dingen ende waent die toecomende: si weet die salicheden vanden redenen ende die onghemaniertheit vanden scheldinge: ende si weet die teykenen ende die veruaerlijcheden der dinghen eer si gheschien. ende die geschiedenisse vanden tiden ende vanden werelden.

9

Hier omme set ic voert die wijsheit tot mi te brengen om mit mi te leuen: wetende dat si mit mi delen sal vanden gueden: ende si sal toesprekinghe sijn mine ghepeins. ende mijns verdriets.

10

Ic sal om haer hebben claerheit ten scaren waert: ende ere vanden ouders.

11

Ic sal worden gheuonden int oerdel ionc ende scarp: ende wonderlijc sal ic sijn inder machtigher aenscouwen: ende der princen aensichten sullen mi verwonderen.

12

Si sullen mi ontbeiden zwighende: ende si sullen mi sprekende aenscouwen: ende als ic veel redenen sal spreken so sullense die hant op horen mont legghen.

13

Daer om sal ic bi deser hebben ontsterflicheit: ende bi deser sal ic oec ewelijc laten ghedencken den ghenen die na mi toecomende sijn.

14

Ic sal dat volc betrecken: ende die gheslachten sullen mi onderdanich sijn.

15

Veruaerlike coninghen sullen hem ontsien als si mi horen: ende inder menichten sal ic guet wor-

[p. *266]

den ghesien: ende inden stride starc.

16

In mijn huys gaende sal ic mit haer rusten Want haer wanderinge en heuet gene bitterheit: noch mit haer te leuen en is ghene verdriet: mer blijscap ende vruechde.

17

Ende ic pensde dat bi mi: ende haer ghedachte in mijn herte. want die wijsheit ontsterflijc is inden ghepense.

18

ende dat in haer vrientscap guede genoechte is: ende dat inden wercken haerre handen is eersaemheit sonder ghebrec: ende dat inde stride van haerre sprake vroetscap is. ende claerheit inder gemeensaemheit van haren redenen: ende ic ghinc al omme sokende. om dat icse tot mijnre behoef genemen soude.

19

Mer ic was een kint van gueden sinnen: ende ic gecreeg mit desen een guede ziele.

20

Ende als ic meer guet was: quam ic tot enen onbesmetten lichaem.

21

Ende als ic wiste dat ic anders niet en soude mogen blijuen suuer van lichaem ten waer dat god dat gaue: ende dit selue was die somme der wijsheit: weten wies dese gaue was: so ghinc ic tot den heer ende bat hem. ende dit seide ic wt alle mijnre herten.