Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capittel .v.

1

TOt dier tijt sullen die gerechtighe staen in groter geduricheit teghen die ghene die hem ouercracht deden: ende die haer pine opnamen.

2

Die quade als sijt sullen sien so sullen si worden gestoert mit eysscheliker vresen: ende sie sullen verwonderen in haesticheit van die ongehoopter salicheit:

3

al suchtende om dat vernoy vanden gheest. ende si sullen segghen hem seluen penitencie doende Dit sijn si die wi sulken tijt hadden in spotten ende in ene gelikenisse des lachters:

4

wi die sot waren achteden haere leuen sotheit ende haer einde sonder ere.

5

Siet hoe sijn si nu ghetellet onder die gods kinder: ende hoe is haer loth onder den heilighen.

6

Daer om hebben wi ghedwaelt vanden weghe der waerheden: ende dat licht der gherechticheit en lichtet in ons niet: ende die sonne des verstandenisse en is in ons niet opgegaen.

7

Wij sijn moede gheworden inden weghen der quaetheden ende des verlies: ende wi hebben arbeidelike weghen ghewandert: want wi en wisten des heren wech niet.

8

Wat vordert ons die houaerdie: of wat heeft ons ghegeuen die hoechmoedicheit van rijcheden

9

Alle sijn si ouerleden als een scaduwe ende als een bode die voer loopt.

10

Ende als een scip dat doerlidet dat vloeyende water: welc scheeps wech niet te vinden en is alst uoerleden is. noch den wech

[p. *262]

vanden bodem des sceeps vanden vloeden:

11

of als een voghels wech die vlieghet inder luchten. men en vint ghene kennisse sijns weghes: mer alleen dat gheluyt vanden vloghelen die den lichten wint slaen ende sniden die lucht mitter cracht van dien weghe. ende mitten roeren der vloghelen so sal hi wech vlieghen: ende hier na en salmen gheen teyken vinden van sinen weghe:

12

of als een ghescut dat wtghescoten is in die stat daerment sendet. ende die lucht ende dat ghescut gadert in een ende staphans om datmen des ghescuts ouerlijt niet bekennen en sal:

13

aldus als wij gheboren waren. soe lieten wi als staphans te wesen: ende wi en consten oec gheender duecht getonen: want wij sijn verteert in onser quaetheit.

14

Dus ghedaen dinghen seiden si inder hellen die ghesondicht hadden.

15

want eens quaets hope is als enen droghen distel bloem die vanden winde wort wech geuoert: ende als een gracelic scume die van eenre storme wordt ghespreit. Ende als dien roec vanden winde gesceiden wort: ende als dat gedencken eens gastes van eenre nacht die voerbi lidet

16

Mer die gherechtighe sullen leuen in der ewicheit: ende mitten heer is haren loen: ende haer ghepens is mitten alrenhoechsten.

17

Daer om sullen si ontfaen dat rike der schoenheit ende die crone der cyerheit van des heren hant: want hij salse decken mit sijnre rechterhant: ende hi salse bescudden mit sijnen heilighen arme.

18

Sijn toorne sal wapenen nemen ende hy sal den creatuer wapenen tot wrake vanden vianden.

19

Hi sal voer den halsberch yser der gerechticheit an doen: ende hi sal nemen voerden helm seker vonnissen.

20

Ende hi sal nemen enen onuerwinliken schilt der gerechticheit

21

ende hi sal scarpen die wrede gramscap in enen spere: ende die werlt vander aerde sal mit hem vechten teghen die verwoede.

22

Die wtsendinge vanden blixem die wtghesent sullen wesen. sullen recht gaen: ende si sullen worden verderft ghelijc breidels riemen: ende als die reghenboghe vanden wolken ghecrommet is: ende si sullen inuallen ter sekere stat.

23

Ende vander steenliker gramscap so sullen vol haghelen worden ghesent: dat water vander zee sal daer teghen op lopen: ende die vloeden sullen herdelijc te gader lopen.

24

Teghen hem sal staen die gheest der cracht: ende hi salse deilen als een bedruusch van winde: ende hi sal al dat lant haerre quaetheit brengen te woestinen: ende die quaetheit sal der menichten zetelen omme werpen