Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .ij.

1

DIet gherechtelijc pensende seiden die nydighe tot hem seluen. Die tijt ons leuens is cleyne ende mit verdriet: ende gheen vercoelen en is in des menschen eynde: ende nyemant en is datmen bekent die wedergekeert is vander hellen.

2

Want van niet sij wi gheboren: ende hier na sullen wi wesen als of wi uiet en waren. Want rooc ende gheblas is in onse nosegaten: ende ene redene der voncken is in onser herten te berueren.

3

Want onse lichaem sal sijn als wtghedaen assche: ende die gheest sal worden wtghestort als een weke lucht Ende onse leuen sal ouerliden als die voetstappen eenre wolken: ende het sal worden ontbonden als die neuel. die veriaghet is vander sonnen raeyen ende die verzwaert is mit hare hetten.

4

Ende onse namen sullen ontfaen verghetelheit bi tiden: ende nyemant en sal hebben ghedenckenisse van onse wercken

5

Want onse tijt ouerlidet als die scaduwe: ende ons eynde en is geen wederkeren. want het is gheteykent: ende niemant en comet weder.

6

Daer om coemt ende laet ons ghebruken der gueder dinghen die sijn: ende snellijc laet ons ghebruken der creaturen als inder ioncheit.

7

Vollen wi ons

[p. *259]

mit preciosen wine ende mit saluen: ende die blomen vanden tiden en liden ons niet ouer

8

Cronen wi ons mit rosen eer si verdorren: ende gheen bosch en si daer onse onkuysheit niet ouer en gae.

9[2:10]

Verduwen wi den rechtuaerdighen armen: ende en sparen wi niet die weduwen noch den ouden: noch en eren wie niet die outheit van veel tiden.

10[2:9]

Nyemant van ons luden en si onghesellic onser onkuysheit. Laten wi allesins die teykenen der bliscapen: want dit is onse deel ende dit is ons lot.

11

Mer onse stracheit si die wet der ongherechticheit. Want dat onstrac is dat vintmen onnut.

12

Hier om laet ons vergaderen omtrent den gherechtighen. want hij is ons onnut. ende hij is contrari onser werken: ende hi verwijt ons die sonden vander wet: ende hi diffameert ons die sonden onser disciplinen.

13

Hi beloeft dat hi gods conste heeft: ende hi noemt hem die gods soon

14

Hi is ons gheworden een voertbrenghinghe van onsen ghepensen. Hi is ons oec zwaer te zien:

15

want sijn leuen is den anderen onghelijc: ende sijn weghen sijn verwandelt.

16

Wi sijn van hem geacht als loghenachtige: ende hi wacht hem van onsen weghen als van onsuuerheden: ende hi settet der gherechtigher achterste voer: ende hi glorieert dat hi gode tot enen vader heeft.

17

Daer om besien wi of sijn reden waer sijn: ende prouen wi wat hem te gheschien is: ende wi sullen weten welc sijn leste wesen sullen.

18

Want ist dat hi die ghewarighe gods sone is so sal hi ontfaen: ende verlossen hem vanden handen sijnre wedersaken.

19

Draghen wi hem mit scanden ende toormenten: op dat wi moghen weten sine waerdicheit: ende dat wi moghen prouen sine ghedoechsaemheit.

20

Laten ons verdomen mitten alre lelicsten doot. Want dat aenscouwen sal sijn wt sijre redenen.

21

Dese dinghen penseden sij ende dwaelden: want haer quaetheit verslindese.

22

Ende si en wisten gods sacramenten niet: noch si en hoepten gheen loon vander gherechticheit: noch si en oerdelden niet die ere vanden heilighen zielen.

23

Want god sciep den mensche ontsterfelijc: ende maecten totten beelde sijnre ghelikenisse.

24

Mer ouermids des duuels nydicheit. so quam die doot in die werlt ende inder aerden:

25

ende die gene die van sijnre partyen sijn volgen hem na inden werken