Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capittel .viij.

1

DEs menschen vroetscappe licht in sijn aensicht: ende die alre machtichste heeft dies aensichte verwandelt.

2

Ic behoude des conincs mont: ende die gheboden van gods eden.

3

En haeste di niet wech te gaen van sijnen aensichte. noch en blijue in gheen quaet werck: want al dat hi sal willen sal hi doen:

4

ende sijn reden is vol van machte. Noch niemant en mach segghen waer omme doetstu also?

5

Die dat ghebot wacht: hi en sal niet quaets gheuoelen. Den tijt ende die antwoerde verstaet een vroet herte.

6

Elken oerbaer is tijt ende tamelijcheit: ende des menschen quellinghe is veel.

7

want hi en weet niet dat voerleden is: ende dat toecomende is en mach hi mit ghenen bode weten.

8

En is des menschen rijcheit niet den gheest te verbieden. noch hi en heeft gheen macht inden daghen der doot: noch men en laten niet rusten als een strijt aen comt: noch die nydicheit en sal den nydighen niet behouden.

9

Alle dese dinghen heb ic gemerct: ende ic gaf mijn herte in allen den werken die geschien onder die sonne Onderwilen heeft een mensche heerscap bouen den menschen in sijn quaet

10

Ic sach die quade ghegrauen. Welke als si noch leueden. so waren si in die heilighe stat: ende men prijsdese in die stede als van gherechtighen werken Mer dit is oec ydelheit.

11

Want omme datmen niet haestelijc teghen die quade en gheeft die sentencie: hier om doen der menschen kinderen quaet sonder enighe vrese. Ende daer om beiaghen der menschen kinderen quade dingen:

12

nochtan al doet die sonder hondertueruen quaet. so ghedoechtmense bi ghedoechsaemheden. Ic bekenne dat guet sijn sal alle den ghenen die gods ontsien: die sijn aenschijn vresen.

13

Den nydighen en sal gheen guet sijn noch sijn daghen en sullen niet sijn verlanghet: mer sullen haestelijc ouerliden als een scheem: die gods aenschijn niet en ontsien.

14

Oec is een ander ydelheit die is bouen der aerden. Gherechtighe sijn die veel quade dinghen aencomen als of si der quader wercken hadden ghedaen: sulke nydighe sijn die alsoe seker sijn

[p. *249]

als of si der gerechtigher werken ghedaen hadden Mer dit is oec ydelheit. ende alte ydel oerdel.

15

Hier om loefde ic die blijscap: dat den mensche niet guet en is onder die sonne. sonder dat hij ete ende drincke ende verblijde: ende dit sal hi alleen weech draghen van sijnre pinen. inden daghen sijns leuens die hem god heeft ghegheuen onder die sonne

16

Ende ic setter mijn herte toe dat ic connen soude wijsheit: ende dat ic verstaen soude die onderscheidenheit die in aerden wanderen. Een mensche is die ghene slaep en neemt mit sinen oghen dach noch nacht.

17

Ende ic verstont: dat die mensche gheen reden en mach vinden van alle die wercken gods van dien die gheschien onder der sonnen: ende hoe si meer pijnt om te soken. soe hise min vinden sal. Oec waert dat een vroede seide hem bekennende: hi en sals niet moghen vinden.

18 [9:1a]

Alle dese dinghen heb ic vertoghen in mijn herte: om dat ic naerstelijc soude verstaen.