Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .xxx.

1

DIe woerden eens die vergadert sijn: eens sonens des wtspuwens. Een visioen dat een mensche sprac daer god mede is: ende die gestarct was van gode mit hem wesende hi seide.

2

Ic bin die sotste vanden mannen: ende der menschen vroetscap en is mit mi niet.

3

Ic en heb gheen vroetscap gheleert: ende ic bekeune der heiligher conste.

4

Wie clam op inden hemel ende quam neder? Wie behilt den gheest in sijne handen? Wie bant die wateren te gader als in een cleet? Wie verwecte alle die terminen der aerden? Wat is sijn naem: of wat is sijns soens naem en weetstuut niet?

5

Alle gods redene is waerachtich: het is een schilt alle den ghenen die in hem hopen.

6

Doe niet toe tot sijnen woerden op dattu niet en wordes berispt: ende loghenachtich gheuonden.

7

Twe dinghen heb ic di gebeden: dattuse mi niet en ontsegges eer ic sterue.

8

Ydelheit ende woerden der loghenen doet veer van mi. En gheeft mij gheen ghebrec noch rijcheden. Gheeft mi alle die notorft mijnre lijftocht:

9

dat ic licht niet en moet worden verleidet om te verlochenen als ic versadet bin ende dat ic dan moet segghen. wie is die here: of ouermits ghebrec ghedwonghen dat niet en stele of verzweren mijns gods name.

10

Wroge den knecht voer sijnen here niet: dat hi di lichte niet en vloke ende dattu dan vallen moetes.

11

Dat gheslachte dat sinen vader vloect: ende dat sijnre moeder niet en gebenedijt.

12

Dat geslachte dat hem seluen suuer dunct: ende dat nochtan niet ghedwoghen en is van sijnre onreinicheit.

13

Dat geslachte der oghen datter hoochdragende is: ende sijn wijnbrauwen inden hoghen wort ghesteken.

14

Dat gheslacht dat voer die tanden een zwaert heeft ende te gader bitet mit sijnen kinnebacken: om dattet eten sal die arme maten vanden lande: ende die arme vanden menschen.

15

Der echelen sijn twe dochteren: die segghen brengt toe brengt toe. Drie dinghen sijn die niet ghesadet en moghen worden: ende dat vierde dat nemmermeer en seit het is ghenoech.

16

Dat is te weten die helle. ende die mont vanden wiuen lede haerre geboerte. ende die aerde die mit genen water en wort ghesadet ende tvier en seit nemmermeer het is genoech.

17

Die oghen die den vader bespot ende sijnre moeder dracht versmadet: die rauenen vanden vlueden moetense wtknaghen: ende der airnen kinderen moetense eten.

18

Drie dinghen duncken mi zwaer te weten: ende tfierde en weet ic te malen niet.

19

Eens arens wech in die lucht. ende der slangen wech op enen steen: ende eens sceeps wech int midden der zee: ende eens mans wech in sijnre ioncheit.

20

Dus ghedaen

[p. *240]

is oec een wijfs wech eens ouerspeelster die eet: ende droghende haren mont ende seit. Ic en hebbe gheen quaet ghewrocht.

21

Bi drie dinghen wort dat lant beruert: ende dat vierde is dat niet ghedoghen en mach.

22

Bi enen knecht als sij regneert. bi enen sot als hi ghesadet is mit spise:

23

bi enen ghehaten wiue als hi genomen is in huwelic: ende bi eenre dienst deerne als si haerre vrouwen erfghenoot is.

24

Vier dinghen sijn die alre cleynste vander aerde: ende si sijn vroeder dan die wijse.

25

Die mieren onstarc volc: die welke inden oest tot haerre behoef spise reiden.

26

Een hase onmogende volc dat inden steen set sijn bedde.

27

Die spelchane en heeft ghemen coninc ende comt al wt bi sinen scaren.

28

Een stellio gaet op die handen: ende woent inder coninghen huus.

29

Drie dinghen sijn die wel striden: ende dat vierde gaet salichlijc voert.

30

Die leeu is die starcste van allen beesten: hi en ontsiet gheen ontmoet.

31

Een hane ghescort mit sijnen lenden ende die weder: noch gheen coninc en is die hem wederstaet:

32

ende die sot openbaert na dien dat hij verheuen is int hoge. Want waert dat hijt verstaen hadde: hi hadde sijn hant op sijn mont gheleit.

33

Die die borste starckelike duwet om die melc wt te trecken: si perset die butter wt: ende die alte anxtelike duwet hi trecket bluet wt: ende die twistinghe ruert hij brenghet tweedracht voert.