Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .xxvij

1

VErblide niet teghen den morgen: alstu niet en weets wat die toecomende dach voertbrenghen sal.

2

Een ander prijs di. ende niet dinen mont: een van buyten. ende niet dijn lippen.

3

Die steen is zwaer ende dat sant lastich: mer een sots gramscap is zwaerre dan beide die gramscap.

4

Die gramscap en heeft gene ontfermherticheit. noch die wtbrekende toren: wie mach bedrieghen eens gheests bedrusch?

5

Beter is openbaer berispinghe: dan verburghen minne.

6

Beter sijn wonden van een die mint: dan valsche kussen des geens die haet

7

Die ghesade ziel trect op die honichroten: mer die hongherige ziel sal oec dat bitter voer dat suete nemen.

8

Ghelijc den voghel die oueruliecht van sinen neste: also is die man die sijn stat laet

9

Therte heeft ghenoechte in salue ende in menigherhande roke: ende die ziele wort versuet mit eens guets vrient rade.

10

Dinen vrient ende dijns vaders vrient en laet niet: ende ganc in dijns brueders huus niet inden daghe dijnre quellinghe. Beter is die ghebuere bi. dan die brueder verre.

11

Kint mijn hebbe arenst totter vroetscappen ende verblide mijn herte: dattu moges berispende den verwitende redene antwoerden.

12

Als die wise tquade sach so barch hi hem: die cleyne ouerlidende gedoechden verlies.

13

Drach wech sijn cleet die beloeft heeft voer een van buyten: ende voerden vreemden neemt een pant.

14

die des nachts op staet ende gebenedijt sinen naesten mit groter stemmen: hi is den ghenen gelijc die vloect.

15

Die drupende daken inden daghe der couden ende een scheldende wijf men rekentse te gader.

16

Diese hout hi houtse gheliken den ghenen die die wint hout: ende si sal die olye sijnre rechterhant ydelen.

17

Dat yser scarptmen mitten ysere: ende een mensch scarpt sijns vrients aensichte.

18

Die enen vigeboem hout: hi sal sijn vrucht eten: die sijns heren wachter is hi sal worden verheuen.

19

Ghelijc dat inden water wederblicket der gheenre aensichten die daer in scouwen: alsoe sal den wisen openbaer sijn der menschen herte.

20

Die helle ende die verlorenheit en sullen nimmermeer veruolt worden: der menschen oghen sijn oec onsadelijc.

21

Ghelijc datmen tsiluer proeft int smelten ende tgout int tferneys: alsoe proeftmen den mensche mit des prisers mont. Eens ongherechtichs herte ondersoect quaet: mer een gerechtich herte ondersoect const.

22

Al waert datstu den sot stietste in enen mortier als gherstencoren mit enen stamper van bouen te stoten: so en soude sine sotheit van hem niet worden ghedaen.

23

Arenstelijc bekenne dat aenschijn van dinen quicke: ende merke dijn cudden.

24

Want du en sulste niet eenpaerlijc macht hebben: mer men sal

[p. *237]

di cronen gheuen inden gheslachte der geslachten.

25

Die velde worden ontdaen. ende het openbaren groeyende cruden: ende dat hoy wort vergadert vanden berghen.

26

Die lammeren sijn tot dinen clederen: ende die hoecke te loue vanden acker.

27

Di genoge der gheyten melc tot dijnre spise ende te behoeften dijns huus: ende tot dijnre ioncwiue lijftocht