Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capit .xx.

1

EEn onsuuer dinc is die wijn: ende oueruloedighe dronckenscap. Soe wie hier in ghenoechte heuet hi en sal niet wijs sijn

2

Ghelijc den ghebriesch eens libaerts also is dies conincs gramscap: dien verporret hi sondicht teghen sijn ziele.

3

Het is eens menschen ere die hem scheidet van stridinghe: mer alle sotten sullen ghemenghet worden in scanden.

4

Om die coude en woude die traghe niet ackeren: daer om sal hi inden somer armoede hebben ende men sal hem niet gheuen.

5

Ghelijc diepe wateren also is die raet in eens mans herte: mer die wijse man sal dien wtsceppen.

6

Veel menschen heetmen ontfermhertich mer wie sal vinden enen ghetrouwen man?

7

Die gherechtighe die wandert in sijnre simpelheit: hi sal salige kinder achter hem laten.

8

Een coninc die

[p. *229]

sit opten stoel des vonnissen: hi scheidet alle quaet mit sijnen aensien.

9

Wie mach segghen mijn herte is suuer: ic bin puer van sonden.

10

Ghewichte ende gewichte: mate ende mate: beide ist te veronwaerden voer gode.

11

Men bekent een kint aen sijn aernsticheit: of sijn werken sijn suuer ende recht.

12

Die horende oren ende die siende oghen: maecte die here beide.

13

Ende en wilt niet minnen den slaep: datti die ghebreke niet en verpletten. Ondoe dijn oghen ende worde versadet van brode

14

Elke die copet seit: het is quaet het is quaet: ende als hi wech ghegaen is dan sal hi verblijden

15

Gout ist ende een menichte van ghesteenten: ende een preciose vat sijn lippen der wetenheit.

16

Doet wech sijn cleet die eens vreemde borge was: ende voer die ghene van buyten neemt een pant van hem.

17

Dat broot der logenen is een mensche suet: ende daer na salmen sijnen mont vollen mit stenen.

18

Ghepensen worden ghestarct mit rade: ende mit bestieringhe moetmen striden beleiden.

19

Mitten ghenen die verholen dinghen ondecket ende loeslijc wandert: ende sijn lippen verbreet: daer mede en menghe niet

20

Die sijnen vader ende sijnre moeder vloect: sijn claerheit sal worden gheblusschet int midden der duusternisse.

21

Die erfachticheit daermen toe haest in beghinne: si sal benediinghe deruen inden eynde.

22

Ende segt niet ic sal quaet voerquaet gelden: ontbeide den here ende hi sal di verlossen.

23

Ghewichte ende gewichte is een veronwaerden voerden here: een bose waghe en is niet guet.

24

Des mans ganghen worden vanden here op gerecht Mer wat mensche mach sijnen wech verstaen?

25

Een val is den mensche die heilighen mit aenropen beloeft: ende na die beloften weder of trecken.

26

Een vroet coninc scheidet die quade ende hi crommet enen zeghenboge op hem.

27

Des menschen adem is des heren lichtuat: die ondersoect alle die verborghen vanden lichaem.

28

Ontfermicheit ende waerheit hoeden den coninc: ende mit sachtmoedicheit wort sijn troen ghestarct.

29

Der ionghelinghe verblijden is hare starcheit: ende der ouder waerdicheit is die graeuheit.

30

Die quetsinge vanden wonden sal sat quade of veghen:: ende die plaghen vanden heymelijcsten steden vanden lichaem.