Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .xviij

1

HI soect oersaec. die ofgaen wil van sinen vrient ende in alre tijt sal hi sijn te lachteren

2

die sot en ontfaet niet die woorden der vroetscappen: ten si datmen seit dat hem int herte wandelt.

3

Die quade als hi ghecomen is inden gront vander son-

[p. *227]

den hi veronwaerdet: mer hem sal volghen lachter ende scande.

4

Diep water sijn woerden wt eens mans monde een fonteyne der wijsheit is een riuiere oueruloeyende.

5

Ten is niet guet tontfaen inden vonnisse eens ongenadichs persoen: om di of te keren van der waerheit des vonnissen.

6

Eens sots lippen menghen hem in sceldinge: ende haer mont vertorent tot kijf.

7

Eens sots is sijn vertreden: ende sijn lippen sijn val sijnre zielen.

8

Die woerden eens die mit twe tonghen sijn als simpel woerden: ende si gaen totten binnensten vanden buke. Die vrese werpt den tragen ter neder: mer teder mannen zielen sullen hongher hebben.

9

Die teder ende onghemaniert is in sijnen werken: hi is brueder des geens die sijn verleet scheidet

10

Des heren naem is alte starcken toorne: daer toe loopt die gherechtighe ende hij sal worden verheuen.

11

Eens rijcs mans guet is die poort sijnre starcheit: ende als een vaste muer ommestaet hem.

12

Eens menschen herte wort verheuen eert vertreden wort: ende het wort vernedert eert verheuen wort.

13

Die eer antwoert dan hi hoert hi toent dat hi sot is: ende waerdich van scanden.

14

Eens mans gheest onthout sijn onmaticheit: mer wie sal moghen gedoghen den gheest die lichtelijc tornich wort.

15

Een vroet herte sal besitten wetenheit: ende der wijser oren soect leringhe.

16

Eens mans ghifte uerkeert sijnen wech: ende voerden princen maect hi hem gewin.

17

Die gerechtige is eerst sijn selfs wrogher: sijn vrient coemt ende sallen ondersoken.

18

Tlot bedwinct die teghensegghinge: het onderscheit oec tusschen die machtighe.

19

Een brueder die vanden brueder gheholpen wort is als een vaste stat: ende vonnissen sijn als die grendelen vander poorten.

20

Van eens mans monts vrucht sal sijn buuc veruolt worden: ende die groeyselle sijnre lippen sullen saden.

21

Die doot ende dat leuen sijn inder tonghen handen: diese minnen sullen eten haer vruchten.

22

Die een guet wijf vint hi vint guet: ende hi sal sceppen vrolijcheit vanden here. Die een guet wijf wtsteect hi steect tguet wt: mer die een ouerspeelinne houdet hi is sot ende onwijs.

23

Die arme sal spreken mit bedinge: ende die rijke sal scarpelijc aenspreken.

24

Een minlijc man ter gheselscap: hi sal meer vrient sijn dan brueder