Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capit .xv.

1

SUete antwoerde breect gramscap: mer harde woerden verwecken toorne

2

Der wiser tonghe verciert die const: mer der sotter mont werpt sotheit wt.

3

In elke stat merken des heren oghen guet ende quaet

4

Een behaghelike tonghe is hout des leuens: mer die onghemaniert is. si sal den geest vertreden.

5

Die sotte bespot sijns vaders discipline: mer die behuedet die berispinghe hi sals te behendigher worden. Een oueruloeyende gherechticheit is alte groten duecht: mer der onghenadigher ghepens sal wtgerodet worden.

6

Des gherechtichs huys is mit menicfoudighe starcheit: ende des onghenadichs vruchte is verstoernisse.

7

Der wiser lippen sullen wetenheit maeyen: der sotter herten sullen onghelijc sijn.

8

Der onghenadigher offerhande sijn den here te veronwaerden: mer der gherechtiger gheloften sijn genoechlijc.

9

Des onghenadichs wech is

[p. *224]

te veronwaerden den here: die gherechticheit volghet. hi wort ghemint van hem.

10

Quade leringhe is den ghenen die de wech des leuens laet: die berispinghe haet sal steruen.

11

Die helle ende tuerlies sijn voerden here: ende hoe veel meer dan der menschen kinder herten?

12

Die ouerdadighe en minnet den ghenen niet dien berispt: noch hi en gaet totten wijsen niet.

13

Een verblijdende herte verblijt dat aensicht: in die droefheit der ghedachten wort die gheest neder gheworpen.

14

Des wises herte sal leringhe soken: ende der sotter mont wort gheuoedet mit onwetenheit.

15

Alle des arms daghen sijn quaet: die seker ghedachte is als een stadige werscap

16

Beter is een luttel mit gods vrese: dan grote tresoren die onsadelijc sijn.

17

Het is beter ghenoot te sijn tot warmoes mit minnen: dan mit hatyen tot enen vetten calue.

18

Een vertorent man verwect ghekijf: die ghedoechsaem is hi versacht ghescelt dat gheporret is.

19

Der onghenadigher wech is als een tuijn van doernen: der gherechtigher wech sonder stotinghe.

20

Een wijs kint verblijt sijn vader: ende een sot mensche versmaet sijn moeder.

21

Sotheit is blijscap der sotten: ende een vroet man sal verblijden sine weghen.

22

Die ghepensen worden ghescheiden daer gheen raet en is. Mer daer veel raden sijn worden si vast ghemaect.

23

Een man verblijt in der sentencien sijns monts: ende tamelike redene is alte guet.

24

Die pat des leuens is op enen gheleerden man: dat hi hem afkeer vander diepster hellen.

25

Die heer sal destrueren der houaerdigher huys: ende hi sal vastmaken der weduwen terminen.

26

Quade ghepense sijn des heren veronwaerden: ende puyr scone redene sal worden vast ghemaect van hem.

27

Hi verstoert sijn huys die ghiricheit na volghet: mer die gauen haet die sal leuen. Bij ontfermichede ende gheloue worden die sonden ghepurgeert: ende bi des heren vrese keert hem elc van tquade.

28

Des gherechtighen ghedachte peyst wijsheit: der onghenadiger mont vloeyet ouer van quaden.

29

Die here is verre vanden quaden: ende hi sal horen der gherechtigher ghebet.

30

Dat licht van den oghen verblidet die ziele: die guede nyemare maket vet den beenren.

31

Die oren die hoert die berispinghe des leuens: si sal gedueren in die middewaert vanden wisen.

32

Die discipline of werpt hi versmaet sine ziele: mer die den berispinghe ghehoersam is. is een besitter sijnre harten.

33

Des heren vrese is die discipline der wijsheit: ende oetmoedicheit gaet voer ere