Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capittel .vij.

1

SOne mijn behuede mijn reden: ende legt mine gheboden bi di. Sone eere den here: ende du sulstes vermoghen ende sonder hem en ontsich ghenen anderen.

2

Houde mijn gheboden ende du sulste leuen: ende houde mine wet als dat sien dijnre oghen.

3

Bintse omme dinen vingher: ende scrijfse inder tafelen dijnre herten.

4

Segt der wijsheit du biste mijn suster: ende hiete der vroetscap dijne vriendinne.

5

Dat si di behuede van enen wiue van buyten ende van eenre vreemder: die haer woerden suet smaken.

6

want doer een venster mijns huys heb ic voer ghesien den ionghelinc:

7

ende ic sach die cleyne. Ende ic mercte den dommen ioghelinc

8

die doer die straten gaet neuen den hoke: ende hij

[p. *216]

scrijt neuen den wech van haren huse.

9

in die donckerheit als die dach ondergaet: inder deemsterheden ende der donckerheit vander nacht.

10

Ende sich dat wijf comt hem te gemoete als een licht wijf verchiert: ende bereet om die zielen te verraden. Callachtich ende onghestadich

11

onghedoechsaemheit van rusten: ende en laetse mit haren voeten int huis niet bliuen

12

Als nv daer buten nv inden straten: nv neuen die hoken verlaghende.

13

Ende begrijpt den ionghelinc ende custen: ende mit vriendeliken aensichten so smeect si ende seit.

14

Ic was sculdich offerhande om salicheit: huden heb ic mine gelofte begouden.

15

Hier om ben ic ghecomen in dijn ghemoet begerende di te sien: ende ic hebbe di geuonden

16

Ic hebbe mijn bedde gevitst mit coerden. Ic hebt ghespreit mit voetcleder wt egipten:

17

ic hebbe mijn bedde ghestroeyt mit mirren aloes ende mit caneel

18

Coemt laet ons ghesaet worden mitten borsten: ende laet ons ghebruken die begheerte van omhelsinghe tot dat die dach verclaren sal.

19

Want die man en is in sijn huus niet: hi is al verren wech ghegaen.

20

Hi heeft mit hem gedraghen enen sac mit ghelde: inden daghe der volre manen sal hi weder keren in sijn huus.

21

Si vinc den iongelinc mit veel redenen: ende si toech hem voert mit smekernyen van haren lippen.

22

Ende te hant volchde hi haer als een osse die men ter dootwaert leet. ende als een weeldich lam ende onwetende: ende hij en weet niet dat hij ten sotten bande wort ghetoghen:

23

tot dat een scut doer sijn leuer ghescoten wort. Als een voghel die ham ten strickewaert haest: ende hi en weet niet datmen duet die vrese sijnre zielen.

24

Hier om nv sone mijn hore mi: ende verstant die woerden mijns monts.

25

Dat dijn ghedachte niet en worde ofghetoghen in haren wegen: noch dattu niet en wordes bedroghen in haren paden.

26

Want si werper veel ghewont ter neder: ende sulke die alte starc waren sijn van haer ghedoot.

27

Weghe der hellen is haer huus: die doergaen totten binnensten der doot