Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .xxix.

1

ENde iob seide daer noch toe ende hi voernam sijn parabole ende seide.

2

Wie sal mi gheuen dat ic sijn mach alsoe ic was in mijn eerste maende: inden daghe dat hi mi behuede?

3

Doe sijn lichtuate schene op mijn hoeft? Ende ic in die donckerhede bi sijnen lichte wandelde.

4

Also ic was inden dage mijnre ioncheit: als god al heimelijc was in mijnre woninghe

[p. *197]

5

Doen dalmachtige god mit mi was ende doe mijn kinderen omtrent mi waren.

6

Doe ic mijn voeten dwoech mit boteren:: ende hoe mi die schone wt stortte beken van olye.

7

Doe ic vte ghinc ter poorten vander stat: ende si mi ghereiden enen zetel op die strate.

8

Die ionghelinghe saghen mi ende borghen hem ende douders stonden op ende bleuen staende.

9

Die princen hielden op van spreken: ende leiden den vigher op haren mont.

10

Die leydsmanne wachten hem van spreken ende haer tonghe bleef hem aen die kele hanghende.

11

Die ore die mi hoerden prijsden mi: ende die oghe die mi sach gaf mi oercondscap:

12

om dat ic verloste den ropenden armen: ende den weese die gheen helper en was.

13

Des gheens benedictie die veruaren soude quam op mi: ende ic troeste der weduwen herte

14

Ic was ghecleet mit gherechticheden: ende ic clede mi als mit enen clede ende als mit eenre cronen in mijn vonnesse.

15

Ic was oghe den blinden: ende voete den crepele.

16

Ic was der armer vader: ende een sake die ic niet en wiste ondersochte ic alte naerstelijc.

17

Ic brac des quaets molen: ende ic brac den roef wt sijnen tanden.

18

Ende ic seide. In mijnen neste sal ic steruen: ende ic sal die daghen menichfoudighen ghelijc eenre palmen.

19

Mijn wortele is open neuen die watere: ende die douwe sal blijuen in mijnen oexste.

20

Mijn glorie sal altoes verniewet worden: ende mijn boghe sal in mijn hant worden vermaect.

21

Die mi hoerden ontbeiden mi in sentencien: ende naersteliken sweghen sij na minen raet.

22

Si ne dorsten niet toe doen te minen woerden ende op hem drope mijn sprake.

23

Si ontbeiden mi als den reghen: ende si ontdaden haren mont als naden spadighen reghen.

24

Soe wanneer ic te hem waert loech so en gheloefden sijs niet: ende tlicht mijns aensichts en viele op die aerde niet.

25

Als ic te hem gaen woude soe sat ic eerste: ende al sat ic als een coninc daer een heer omtrent stont: nochtan so was ic der bedroefder troestere