Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)



§ Ca .xxvi.
1 DOe antwoerde iob ende seide.
2 Wies helper bistu? Is hij onmachtich: ende houtstu sgheens arme die niet starc en is.
3 Wien heefstu raet ghegheuen? Machschie die ne ghene conste en heuet: ende du heues ghtoecht dijn wijsheit grote.
4 ofte wien woustu leren? En wilstu niet leren den ghenen die den adem ghemaect heuet?
5 sich die giganten versuchten onder twater: ende die mit hem wonen.
6 Die helle is bloot voer hem: ende dat ewighe verlies en heuet ne ghene ouerdecsel.
7 Die den noerden spreit bouen die ydelheit: ende weghet tlant op niet.
8 Die den wateren bint in sinen wolken: dat si te gader niet nederwaert wt en breken.
9 Die hout daensichte van sinen zetel: ende daer bouen spreet hi sijnen neuele.
10 Hij heeft termine om twater ghemaect:
[pagina *195]
dat tot lichte ende donckerheden einden sullen.
11 Des hemels columme beuen: ende si ontsien hem mit sinen weincken.
12 In sijn crachte worden haestelijc die zeen vergadert: ende mit sijnre wijsheit sloech hi den houaerdighen.
13 Sijn gheest heeft die hemele verchiert: ende mitten voetsele sijnre hant so quam dat cromme serpent wt.
14 Siet dits een deel gheseit van sijnen weghen. Ende als wij nauwe ghehoert hebben een cleyne droppel van zijnen redenen: wie sal moghen gesien den donreslach sijnre grootheit.