Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capit .ix.

1

ENde iob antwoerde ende seide.

2

Waerlike so seg ic dattet also is: ende dat een mensche niet gherechtich worden en mach ieghen gode te rekenen

3

Wil hi mit hem striden: hi en sal hem niet moghen antwoerden een ouer dusentich

4

Hi is wijs van harten: ende starc van machten. Wie heeft gheset ieghen hem: ende hadde paeys?

5

Die de berghe ouer droech: ende die ghene die hi in sijnre gramscap ter neder werpe en wistens niet.

6

Die die aerde verporret van hare stat: ende hare calummen worden te gader geslaghen.

7

Die de sonne beueelt ende si en riset niet op: ende hi sluut die sterren als onder ene teyken

[p. *181]

8

Die de hemel allene wtspreit: ende hij gaet op die vloede vander zee.

9

Die maect arcturus ende ariona ende die seuen sterren: ende die binnenste van zuden.

10

Die grote ende onbegripelike ende wonderlike dinghen duet ende maect: diere ghene ghetal en is.

11

Coemt hi te mi ic en sal hem niet sien: gaet hi wech soe en sal icx niet verstaen.

12

Oft hi haestelijc vraghet: wie sal hem antwoerden? Of wie mach segghen waer om doetstu aldus?

13

God ist wies gramscap niemant wederstaen en mach: ende onder hem worden gheboecht die de werlt dragen

14

Hoe groot bin ic dan die hem antwoerden sal: ende die mit minen woerden ieghen hem spreken sal?

15

Want al had ic oec yet gherechts ic en sal hem niet andtwoerden. mer ic sal minen rechter bidden.

16

Als ic an hem rope ende hi mi ghehoert heeft: so en gheloue ic niet dat hi mijn stemme ghehoert heeft.

17

Want in gherechte sal hi mi tonder doen: ende hi sal mijn wonden menichfondighen oec sonder sake.

18

Hi en verleent minen gheest niet te rusten: ende hi veruolt mij met bitterheden

19

Soectmen starcheit so is hi dalre starcste. Soectmen gherechticheit van vonnesse: so en sal niemant oercondscap ouer mi segghen

20

Want wil ic mi seluen gherecht maken: soe sal mi mijn mont verdomen. Toghe ic mi seluen onnosel: soe sal hi mi seluen quaet prouen.

21

Bin ic oec simpel. dat twiuelt mine ziele: ende mi sal mijns leuens verdrieten.

22

Een ist dat ic ghesproken hebbe: want den onnoselen ende den quaden sal hi te niet maken.

23

Of hi gheeselt so slae eenwarf doot: ende en late niet lachen vander onnoselre pijnen.

24

Tlant is ghegeuen in des quaets handen: ende hi ouerdect daensichten van haren rechters. Ende of hijt niet en is. wie ist dan?

25

Mine daghen waren snelre dan een loper: sij sijn gheuloghen ende en saghen ghene guet.

26

Si sijn ouerleden als scepen die appelen draghen: als een aerne die ter spisen waert vlieghet.

27

Alle ic segghe ic en sal ommer also niet spreken. so verwandelde mijn aensichte: ende worde ghetorment mit pijnen.

28

Ic ontsach alle mijn werken: om dat ic weet dattu den misdadighen niet sparen en sulste

29

Of ic oec aldus quaet bin. waer om heb ic te vergheefs ghepijnt?

30

Al waer ic ghedwoghen als mit sneewatere. ende al blencten mine handen als ofte si alte suuer waren:

31

nochtan sulstu mi merken in smetten: ende mine cleder sullen mi veroudt werden

32

Want ic en sal niet antwoerden enen man die mijns ghelijc is: noch diemen mit mi niet en mocht horen ghelikelijc te vonnisse.

33

Want niemant en is die beide berispen mach: ende sijn hant in beide legghen mach.

34

hi doe sijn roede wech van mi: ende sijn anxte en moet mi niet veruaren

35

ic sal spreken: ende ic en sal hem niet ontsien. Want ontsiende en mach ic niet antwoerden