Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .vij.

1

ENde sander daghes so beual holofernes sijnen heren: dat si optreken souden ieghen betuliam

2

Want te voet waren daer hondert dusent ende twintich dusent mannen vechters twe ende twintich duseut gheredene: al sonder tsalcoers van dien mannen die hi mede ghenomen had. van allen steden ende landen die hi wan die onder die gheuanghenisse waren.

3

Alle dese ghereiden hem te striden. ieghen die kindere van israhel: ende si quamen al anden cante vanden berghe tot opten toppe die dothaim scouwet van diere stat die belma heet. tot thelmon die ieghen esdrelon is.

4

Ende doe die kindere van israhel dese menichte saghen so vielen si optie aerde ende worpen assche op haer hoefde: ende beden eendrachtelijc dat god van israhel sine ontfermicheit thonen soude op sijn volc.

5

Ende sij namen haer vechtelike wapen. ende saten te dien steden aldaer die nauwe weghen ghingen tusschen den berghen: ende die wachten si daer dach ende nachte.

6

Ende doe holofernes al om ende omme vore was. Soe vant hij dattie fonteine die in haer conduyte liepe ter zuitziden vander stat buten deser stede liepe: ende hi beual haer water conduyte ontween te snyden.

7

Nochtan waren fonteynen niet verre vanden mueren daer die poorters scenen te sceppen heymelijc watere: meer hem daer mede te bequeckene. dan om te drinckene.

8

Mer ammons ende moabs kindere. quamen tot holofernem ende seiden. Die kindere van israhel en verlaten hem niet op speren ofte op ghescutte: mer die berghe bescuddense ende sij vercieren die berghe beneden legghende.

9

Oft duse dan sonder strijt wilste winnen so legghe wachters vanden fonteyne dat si daer vte niet sceppen en mogen: ende aldus sultuse doden sonder zwaert: ofte seker sij sullen van pijnen hare stat op gheuen die si wanen datmen niet winnen en mach om dat si op berghe staet.

10

Ende dese woorden waren bequame voer holoferne ende voer alle sine sargante: ende hi leide al om ende omme telker fonteynen hondert mannen.

11

Ende doemen dese wachte twintich daghe had ghedaen. so ghebraken die cysterne ende die vergaderinghe vanden watere alden ghenen die in betuliam woonden. also dat binnen der stat niet waters en was daer si enen dach mede mochten worden ghesaet: want men gaf daghelijcs den volc twater bi maten.

12

Doe vergader-

[p. *145]

den tot oziam alle die mannen ende die wijue ende die ionghelinghe ende die cleyne kindere te gadere. ende si seiden alle mit eenre stemmen.

13

Die here moet vonnissen tusschen ons ende dij: want du heefste quaet ieghen ons ghedaen. om dattu niet paeyselijc en wouste spreken mit dien van assirien: ende om dit heeft ons god gheleuert in haren handen.

14

Ende hier om en is nyemant die ons helpen mach: om dat wij neder uallen vore haer oghen in dorste ende in groten verliese.

15

Ende nv vergadert alle die ghene die in die stat sijn: dat wij ons allen ons dancs opgheuen holofernes volc.

16

Want het is beter dat wi gode inder geuancnisse benedien leuende: dan dat wij steruen ende worden lachtere alle vleysche: als wij sien steruen voer onse oghen onse wijuen ende onse kinderen.

17

Wij anropen huden te oerconde hemel ende die aerde ende onser vaderen god die ons gheldet na onse sonden. dat ghi te hants die stat op gheuet in holofernes ridderscap hande: soe dat onse einde cort sijn mach inden zwaerde: dat te langhere wort in droecheden van dorste.

18

Ende doe si dit gheseit hadden: so worden si alle sere wenende ende ropende inder vergaderinghe: ende vele vren riepen si mit eenre stemmen totten here ende seiden.

19

Wij hebben ghesondicht mit onsen vaderen: wi hebben ongherechtelijc ghewracht: ende quaet ghedaen.

20

Om dattu goedertieren biste so ontferme di ons. ende wreke onse quaetheden in dijnre geeselinghen: ende en wil niet leueren die ghene die dij louen dien volke datti niet en kent:

21

so dat si onder die heiden niet seggen en moghen waer is haer god.

22

Ende doe sij mit desen gewene ende geroop vermoeit waren:

23

soe stont ozias op ende hi seide al wenende mit traenen. Broederen sijt ghepaeyt van moede: ende laet ons die vijf daghe beiden ontfermicheit vanden here.

24

Want machschien hij sal sijn gramscap van ons doen: ende gheuen glorie sijnen naem

25

Mer en coemt ons ne ghene hulpe als dese vijf daghe leden sijn: so sullen wi dese woerden doen die ghi ghesproken hebt