Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .xij.

1

TObias riep doe sinen sone tot hem: ende seide hem Wat moghen wij desen heilighen man gheuen die mitti comen is?

2

Ende tobias antwoerde. sinen vader ende seide. Vader wat loon sullen wij hem gheuen: ofte wat sal moghen waerdich wesen ieghen sijn weldaden?

3

Hi heuet mij gheleit ende weder ghebracht ghesont: hi ontfinc tghelt van gabele: hij heeft mij doen hebben een wijf. ende hi verdreef den duuel van haer: hi maecte haren vader ende moeder blijscap: ende hi verloste mij vanden verswelghene des vissches: di heeft hij oec doen sien tlicht des hemels: ende wij sijn bij hem veruolt van allen goede? Wat sullen wi hem hier ieghen waerdich moghen gheuen?

4

Mer vader mijn ic bidde dij: dattu hem bidste. ofte hi hem wil ghewaerdighen. te sinen behoef te nemen die helft van allen goede dat hier comen is

5

Ende die vader ende die sone riepen. ende leiden in ene zide: ende hi begonste hem te bidden dat hi ghewaerdichde ontfanclijc te hebben die helft van alle dien datter gebracht was.

6

Doe seide hem die enghel heymelijc. Benediet gode des hemels ende voer alle luden beliet hem: want hi heeft mit v sine ontfermicheit ghedaen.

7

Want ons conincs heymelijcheit te berghene is goet: mer gods werke te belien ende te openbaren is eerlijc.

8

Guet so is die bedinghe mit vasten ende die aelmisse. beter dan tresore van goude op legghen:

9

want die aelmisse verlost vander doot. ende si ist die de sonden suuert: ende doet vinden tewelike leuen.

10

Mer die die sonden doen ende quaetheit: si sijn vianden haerre zielen.

11

Daer om so openbaer ic v die waerheit: ende ic en sal van v niet berghen die

[p. *136]

heymelike redene.

12

Doe du beedste mit tranen ende die doden groefste. ende du dinen maeltijt lietste ende du die dode sdaghes bergeste in dijn huys ende du se snachts begroefte. so offerde ic dijn bedinghe den here.

13

Ende om dattu gode bequaem waerste: soe wast noot dat ene becoringhe di prouen soude.

14

Ende nv heeft mi die here ghesonden dat ic di ghenesen soude. Ende dat ic saram dijns zoons wijf verlossen soude van den duuel.

15

Want ic ben dinghel raphael: ene vanden seuenen die staen voerden here.

16

Ende doe si dit ghehoert hadden so worden sij veruaert: ende al beuende vielen si op die aerde op haer aensichte.

17

Ende dinghel seide hem. Paeys si mit v. En wilt niet ontsien.

18

Want als icker was mit v soe was icker bi gods wille. hem benedijt ende loeft sijnen name:

19

wantet schene dat ic met v at. ende dranc: mer ic besighe van spise ende van dranc diemen niet sien en mach vanden menschen.

20

Hier om ist tijt dat ic wederkere te hem die mi ghesonden heeft mer benedijt ghi gode: ende vertelt alle sine wonderen.

21

Ende doe hi dit gheseit hadde. soe wort hi ghenomen van haren aensichte: ende si en mochtens voert niet meer sien.

22

Doe laghen si lancs op die aerde drie vren lanc: ende benediden gode. Ende si stonden op: ende vertelden alle sine wonderen