Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .v.

1

TObias antwoerde sinen vader doe ende seide. Vader al dattu mi beuolen hebste. dat sal ic

[p. *129]

doen.

2

Mer ic en weet niet hoe ic dit ghelt gheeysschen sal. Hine weet niet wie ic bin: noch ic en kenne hem niet. Wat teiken sal ic hem gheuen. Noch ic en wiste oec noeyt den wech. al daer men darwaert gaet

3

Doe antwoerde hem sijn vader. ende seide. Ic hebbe bi mi sinen cirographe: ende alstu hem die gheefste ende tonen sulste so sal hi dij tsiluer te hant ghenen.

4

Mer ganc nv ende soke enen ghetrouwen man: die mitti gaen mach behouden sijns loens. dattuut ontfaen moechste: die wile dat ic leue

5

Doe ghinc tobias wt. ende vant eenen schonen ionghelinc staende luchtich ghegort: ende ghereit als te gaen.

6

Ende hi en wiste niet dattet ene enghel was ende hi grueten. ende hi seide. O goede ionghelinc van waer hebben wij dij?

7

Ende hi antwoerde. Vanden kinderen van israhel. Ende tobias seide hem. Weetstu den wech die leit inder meden lantscap?

8

Hi antworde. Ic weten: ende ic heb die weghe dicwile ghewandelt: ende ic heb ghewoent mit gabele onsen broedere die in rages woent ene stat van meden die staet inden berghe egbathanis.

9

Ende tobias seide hem. Ic bidde dattu mij ontbeiden wilste: tot dat ic dit selue mijnen vader gheboetscapt hebbe.

10

Doe ghinc tobias in huys. ende seide al dit sijnen vader. Ende sijn vader verwonderde des: ende bat dat hi tot hem incomen soude.

11

Ende doe denghel incomen was so groete hine ende seide. Altoes moet di blijscap wesen.

12

Ende tobias seide. Wat blijscap sal mij wesen: die in donckerheden sitte. ende tlicht vanden hemel niet en sie?

13

Ende die ionghelinc seide. Wes starcke van harten: want hets harde bi dattu van gode ghenesen sulste worden.

14

Ende tobias seide hem Sulstu minen sone moghen leiden te gabele in rages in die stede van meden? Ende alltu sulste sijn wedercomen. soe sal ic di dijnen loon gheuen.

15

Dingel seide hem. Ic sallen leiden: ende weder breighen totti.

16

Ende tobias antworde hem. Ic bidde di: seg mij van wat huse: ofte van wat gheslachte du biste?

17

Ende dinghel raphael seide hem. Soecstu tgheslachte van enen huerknape: of soecstu een huerknape die mit dijnen sone gaen sal.

18

Mer om dat ic dy niet in sorghen laten en wille: ic ben azaras des groten ananias soon.

19

Ende tobias antworde. Du biste van enen groten gheslachte. Mer ic bidde dij dattu di niet en stores: al woude ic dijn gheslachte weten.

20

Ende dinghel sei hem. Ic sal dijnen soone ghesont leiden: ende ghesont weder brenghen.

21

Ende tobias antworde ende seide wel moeti wandelen: ende god moet in uwen weghe wesen: ende sijnen enghel moet hem mit v ghesellen.

22

Doe alst al bereet was dat men draghen soude inden weghe: soe beual tobias sinen vader ende sijnre moeder te gode: ende si wandelden beide tegader

23

ende doe si wech ghetijt waren: soe begonste sijn moeder te wenen ende te segghen. Du heefste ghenomen die stoc onser outheit: ende heefsten wech ghesonden van ons.

24

Ofte dat ghelt noyt gheweest en hadde: daer dune om ghesonden heefste.

25

Want onse ar-

[p. *130]

moede was ons ghenoech: dat wij dat rijcheit rekenen mochten. dat wi onse sone saghen.

26

Ende tobias seide haer. En wilt niet wenen. Onsen sone salre comen behouden ende sal behouden wederkeren tot ons: ende dijn oghen sullen sien

27

Want ic gheloue dattie goede enghel gods in sinen gheselscap is: ende hi sal wel betrecken dat omtrent hem ghedaen sal worden: also dat hi mit bliscappen weder tot ons keren sal.

28

Mit desen woerden liet sijn moeder twenen. ende zweech