Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capittel. .ij

1

ELimelech hadde een maech ende machtich van groter rijcheit die boos hete.

2

Ende ruth van moab seide tot haer zweger. Is dattu ghebietste so sal ic gaen inden acker ende aren gaderen die der gheenre handen ontbliuen die ouxten: so waer dat ic eens guedertierens huusheren gracie te mi waert vinden sal. Ende si antwoerde haer. Ganc dochter mijn.

3

Dus ghinc si wech ende gaderde die aren nader geenre ruggen die ouxten. Ende het gheschiede dat dien acker had enen here die boos hete: die van elimelechs maechscap was

4

Ende siet hi quam van bethleem: ende hi seide den ouxters. Die here si mit v. Ende sij antwoerden hem. Die here moet di benedien.

5

Ende boos seide totten iongelinc die bouen den ouxters was Wie is dese ioncfrouwe?

6

Hi antwoerde. Dit is twijf van moab die comen is mit noemy vanden lantscap van moab:

7

ende si bat dat si aren garen mochte. die bliuen souden naden ouxters voetstappen hem achteruolghende. Ende van huden morghen tot nv staet si inden acker: ende een wijlkijn en is sij niet te huus gekeert.

8

Ende boos seide tot ruth. Hore dochter. En ganc in ne genen anderen acker om te gaderen ende en ganc niet wech van deser stat: mer geselle di mit minen meysenen: ende daer si ouxten sullen. volge hem

9

Want ic heb minen kinderen beuolen datti neymant moeylic en si: mer of di oec dorste so ganc totten sardelen ende drinct water van dat mijn kinderen drincken.

10

Ende si viel op haer aensichte ende aenbeden op die aerde ende seide tot hem. Wanen coemt mi dit dat ic gracie vinden soude voer uwen oghen: ende dattu mi gewaerdichste te kennen een vreemt wijf?

11

Ende hi antwoerde haer. Al dattu dijnre zwegher ghedaen hebtste na dijns mans doot is mi gheboetscapt: ende dattu vader ende moeder ghelaten hebtste ende tlant daer du in gheboren biste: ende du biste comen ten volke dattu te voren niet en kendeste.

12

Die here moet di gelden ouer dijn werck: ende enen vollen loen moetstu ontfaen vanden here god van israhel daer du toe ghecomen biste: ender onder wies

[p. *347]

vloghelen du gheuloghen biste.

13

Si seide. Mijn here ic heb gracie gheuonden voer dinen oghen: die mij ghetroest hebste ende die ghesproken hebste te dijns ioncwijfs herte: die niet ghelijc en bin een van dijnre ioncwiuen

14

Ende boos seide tot haer Alst tijt teten sal wesen so coemt harwaert ende eet broot: ende net dijn broot in azijn. Ende hier om sat ruth ter ziden vanden ouxters ende maecte te haren behoef enen bry: ende si at ende wort ghesaet: ende si nam die ouerbliuen.

15

Ende stont van daer op: dat sij aderen garen soude also si plach. Ende boos beual sinen knechten ende seide: Ist dat si mit v luden ouxten wil soe en verbiets haer niet:

16

ende werpt haer oec al willents van uwen scouen toe ende laetse haer bliuen dat si sonder scamenisse gadere: ende nyemant en begrijpse als si gadert.

17

Dus gaderde ruth inden acker totten auonde: ende si dorsschedet mit eenre rueden dat si vergadert hadde ende suuerdet ende si vant omtrent een ephi gersten dat es drie modekins:

18

ende die droechse ende keerde weder in die poorte ende thoendet haer zwegher. Ende hier en bouen bracht si voert vanden ouerbliuen vander spise daer sij mede gesaet was.

19

Ende haer zwegher seide. Waer hebtstuut huyden vergaert? Ende waer hebstuut werc ghedaen? Gebenedijt moet hi sijn die dijns ontfermet heeft. Ende ruth seide haer bi wien si ghewracht had: ende seide des mans naem dat hi boos hete.

20

Ende noemy seide. Gebenedijt moet hij sijn van den here: want die selue gracie die hij den leuenden plach te doen die heeft hi oec den doden gehouden. Ende noemy seide echter. Dcse man is onse naeste.

21

Ende ruth seide. dit heeft hij mi oec beuolen: dat ic mi mit sinen ouxters al so langhe houden soude tot datmen alt coren gheouxten soude.

22

Ende haer zwegher seide haer. Dochter mijn het is beter dattu mit sinen meysenen gaetste om te ouxten: datti nyemant en wederstae in enen vreemden acker.

23

Ende aldus so gheselde haer ruth mit boos meysenen: ende si ouxte so lange met hem tot datmen die gherste ende die tarwe in scuren had gheleit