Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Ca .v.

1

DEbbora ende barach abynoems soen songhen in dien daghe ende seiden.

2

Die al willens v zielen van israhel in vresen leuert: benediet den here

3

Hoert ghi coninghen ontfaet mitten oren ghi princen. Ic bint die den here louen sal: ic sal den here god van israhel singhen.

4

Here doe du wtgingheste wt seyr: ende leedste doer tlantscap van edom die aerde beuede: ende die hemele ende die wolke lieten water neder drupen.

5

Die berghen vloeyden van gods aensichte ende synai van sheren gods van israhels aensichte.

6

In samgars dagen anaths soen ende in iahels dagen rusteden die paden ende die daer doer wanderden si wanderden doer dolende wegen.

7

Die starcke cesseerden in israhel: ende rusteden tot dat debbora. moeder opstont in israhel.

8

Niewe striden vercoes die here: ende der viande poorte warp hi omme. Schilt ende speren openbaerde in veertich dusent in israhel.

9

Mijn herte mint die princen van israhel. Die mit properen wil v seluen te vrezen leuert. gebenedijt den here.

10

Die op blickende ezele gaet sitten. ende sitte in vondissen. ende wandert in weghe spreect.

11

Waer die waghenen sijn ter neder gesteken ende der viande heere versmoerd: daer teltmen sheren gerechticheden ende starcke van israhel. Doe ghinc sheren volc neder ter poorten: ende behielt die heerscappie.

12

Stant op stant op debbora stant op: ende spreec tliedekijn Stant op barach: ende vanct dine gheuanghen abynoems soen.

13

Die ouerbliue vanden volke sijn behouden. Die here heeft inden starcken geschermt

14

wt effraym so dede hijse of. in amelech: ende na hem wt benyamins in dijn volc o amalech. Van mathir quamen die princen neder: ende van zabulon die theer leiden te stride.

15

Ysachars princen waren debbora: ende volgeden barachs voetstappen die hem seluen als in dolinghen ende in diepheit te vresen gaf Als ruben iegen hem seluen gedeelt was: so vantmen der ouermoediegher gheschil.

16

Ende waer om woendi tusschen tween terminen: om dat gij sult horen tgheblas vanden cudde. Als ruben iegen hem seluen ghedeelt was: so vantmen der ouermoedigher geschil.

17

Galaad ruste ouer die iordane: ende dan. veronledichde hem mit scepen. Azer woende int ouer vander zee: ende hi geduerde in den hauenen.

18

Mer zabulon ende neptalim leuerden haer zielen ter doot inden lantscepen van morome.

19

Die coninghen quamen ende vochten: ende si vochten ieghen die coningen van chanaan in thanac neuen die watere mageddon: ende nochtan en namen sij niet vanden roue

20

vanden hemele was iegen hem gescermt: die sterren bleuen in hare ordinancie. ende in haren lope. ende vochten ieghen syzaram.

21

Die riuiere syson trac haer croengyen die vluet van cadunum die riuiere syson. Ende betreet mine ziel mit starcke

22

die paerdehouen vielen doe mit geruchten vlouwen si. ende neder vielen die starcke vanden vianden.

23

Vermaledijt

[p. *317]

meroz lande seide sheren engele. vloect die gene die daer in wonen want si niet en quamen tot sheren hulpe noch in hulpe hoerre alre starcste

24

Iahel abers cyneus wijf moet ghebenedijt sijn onder die vrouwen ende si moet ghebenedijt worden in haer woninghen.

25

Si gaf hem melke die borne heesschede: ende in der princen viole brachtse hem botere

26

Haer slincke hant stac sij ten naghel waert: ende die rechterhant ter smeders hamere. Ende si sloech sysaram ende sij socht in sijn hoefde die stat eenre wonden: ende doersloech vromeliken sinen slape

27

hi viel tusschen haer voete: hi gebrac ende starf. Hi wentelde voer haer voeten: ende hi lach onmachtich ende armelijc.

28

Sijn moeder weende doer een venster siende: ende si sprac vander cameren. Waer om liet sine wagen weder te keren. waer om merren sijn waghen ende sijn paerden voeten.

29

Een die vordere was dan sijn ander wiue haer sweghere. dese woerde antwoerde

30

Machschien nv deelt hi den roef ende men kiest hem tschoenste wijf. Mer leuert nv sysara cledere van menigerhande verwen te roue. ende men mededraghet hem menigerhande decsel om die lichamen te vercieren

31

Here dus moeten alle dinen vianden verderuen: mer die di minnen: moeten blicken als die sonne blict in haren opganc

32

Ende tlant ruste veertich iaer