Bible in duytsche (Delftse bijbel 1477)

§ Capittel .xxx.

1

ALs op di sullen comen dese redenen benedictien of maledictien die ic voergheseit hebbe in dinen aenscouwen. ende als du gheleit wordes te berouwenisse van dijnre herten in alle den heydenen daer di die here dijn god in stroeyen sal

2

ende du weder te hem keres. ende du ghehoersaem sijts sinen gheboden also ic di huden beuele mit dinen kinderen in alle dijn herte ende in alle dijn ziele:

3

so sal di die here dijn god wederbrengen van dijnre vanghenisse ende hi sal dijns ontfermen: ende hi sal di echter vergaderen van allen volcken daer hi di te voren in ghestroeyt hadde.

4

Al bistu totten harre des hemels verscheiden. van daer sal di die here dijn god wedertrecken:

5

ende hi sal di nemen ende leiden int lant dat dijn vaders besaten ende du sultstet besitten: ende hi sal di benedien. ende doen dij wesen van meerre ghetale dan dijn vaders waren.

6

Die here dijn god sal dijn hart besniden ende dijns saets herte: soe dattu minnen sults den here dinen god in alle dijnre herten ende in alle dijnre zielen: dattu leuen moghes.

7

Mer alle dese maledictien sal hi verkeren op dine vianden: ende op die ghene die di haten ende quellen.

8

Mer du sults wederkeren ende horen dijns heren dijns gods stemme ende du sults doen alle die geboden die ic di huden gebiede:

9

ende die here dijn god sal di doen oueruloeyen in allen den werken dijnre handen inden kinde dijns buycs ende in die vrucht dijnre beesten: ende inder drachticheit van dinen lande ende inder miltheit van allen dinghen. Want die here sal wederkeren dat hij verbliden sal op di in allen gueden also hi verblijt is in dinen vaderen:

10

ist nochtan dattu des heren dijns gods stemme hoerts ende wachtste sine gheboden

[p. *271]

ende die oeffeninghen die in deser wet bescreuen sijn: ende wortstu bekeert ten here dinen god in alle dijn harte ende in al dijn ziele.

11

Dit ghebot dat ic di huden ghebiede en is niet bouen di. noch verre gheset

12

noch inden hemel gheleyt. soe dattu niet en moghes segghen. wie van ons luden mach ten hemel comen dat hi dat tot ons brenghen mach dat wijt moghen horen ende mit wercken voldoen:

13

noch ten is ouer die zee niet geset dattu segghen moghes ende di ontsculdighen: wie van ons luden mach ouer die zee varen ende dat tot ons brenghen dat wijt moghen horen ende doen dat ons gheboden is:

14

mer na bi di is dat woert in dinen mont ende in dijn herte op dattu dat doen moghes

15

Merket dat ic huden voertgheset heb in dinen aenscouwen. dat leuen. ende dat guede. ende wederkeert. die doot. ende dat quade:

16

dattu minnes den here dinen god ende wanders in sijn wegen ende dattu wachtes sine geboden ende sine oeffeningen ende vonnissen ende leues: dat hi di menichfoudige ende dat hi di benedie: inden lande daer du ingaen sults om te besitten.

17

Mer wort dijn herte ofghekeert ende en wiltstese niet horen ende wortste mit dolinghe bedroghen so dattu vreemde goden aenbedes ende du hem dientste:

18

so voersegge ic di huden dattu veruaren moetes: ende dattu luttel tijts bliuen sults int lant daer du ingaen sults om te besitten alstu ouer die iordaen biste

19

Ic aenrope huden te oerconde hemel ende aerde dat ic v voergheleit heb dat leuen ende die doot: guet ende quaet die benedictie ende die maledictie. Daer om so kiese dat leuen dat tu leuen moghes ende dijn saet:

20

ende minnen den here dinen god ende wesen gehoersaem sijnre stemmen: ende houden di an hem. Want hi is dijn leuen ende die lancheit van dinen daghen: dattu wonen moghes int lant daer die here dijn vaders of gesworen heeft abraham ysaac ende iacob ende hijt hem geuen soude ende haren sade.