De Beweging. Jaargang 15

[p. 99]

Na de wandeling
Door
Is. P. de Vooys

Wat trok ons weg van 't wisslend oogenbeeld,
dat zee en duin en veld ons rijklijk schonk,
en dat in woorden zichtbaar stond en klonk,
zoo frisch als wat uit de aarde wordt geteeld.

Gij hebt uw oog, dat altijd blijde blonk
van 't kleurig licht, dat heel onze aarde omspeelt,
gericht met wijdende ijver, onverdeeld,
naar wat in zielsgebeuren dwingend wonk.

Mijn oog werd afgeleid naar 't menschenwoelen
en speurde rond in 't war'lend druk van daden
naar diep'ren oorsprong en naar 't verre doelen.

Toch konden wij ons saam zoo vast beraden;
want ziel en menschenwereld leven puur
voor wie zich eeuwig één weet met natuur.