De Beweging. Jaargang 15

[p. 75]

Xerxes
Door
Adwaita

Xerxes sprak. - Van Sahara tot Indus smeedt de wereld ijz'ren ondergang
Voor het volk, waar epos tot historie, waar tot daden groeide Homerus' zang.

Moira had tot maat van heerschappijen torenmuur van sneeuwgebergt' geplant,
Hield uiteengestormd door vloeiende Goden vasteland van dav'rend vasteland;

Machtiger dan Moira, hij, die Goden 't zwijgen voor zijn Godenwil gebood,
Hij, voor wie gebergten zouden splijten tot een zee, onzichtbaar door zijn vloot,

Stremde, waar hun samenspraak twee zeeën sinds hun wording bruisen tegemoet,
De oudheilige donder van hun wat'ren, bedding ank'rend voor zijn volkenvloed.

Fronsend liet hij, van zijn gouden zetel fronsend om geminacht machtgebod,
- Want Poseidoon had gewaagd te rimp'len - gees'len, geeselen de God, de God.

[p. 76]

 

Trots om eigen koningszin verblijdde hem, en zijn heerschershand grootmoedig, goot

 

Vrede uit gouden schaal en purp'ren vriendschap tot verzoening van zijn machtgenoot;

 

 

 

Dat tot gouden rust voor God van de aarde zich de vloeibare onrust eff'nen zou,

 

Gaf de heer zijn gouden schaal de heerscher - zinkend, schomm'lend geel in schomm'lend blauw.

 

 

 

Donderwolken van flikk'rende volken trekken voort over de Bosporos;

 

Gouden Xerxes, onbeweeglijk starend, bliksemt uit gouden triomfkaros:

 

 

 

Recht de rug, stille armen evenwijdig, hand op knie, strak beeld uit gouden rots,

 

't Machtig oog naar onzichtbare rijken, plechtig trekt Azië's heerscherstrots.

 

 

 

Doffer goud in blauwnev'lende verte, lange donder van Europa's grond,

 

Laat, verdwenen vizioen, hij achter holle stilte over de Hellespont.